schandelijk
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From Middle Dutch schandelijc. Equivalent to schande + -lijk.
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
schandelijk (comparative schandelijker, superlative schandelijkst)
Inflection[edit]
| Declension of schandelijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | schandelijk | |||
| inflected | schandelijke | |||
| comparative | schandelijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | schandelijk | schandelijker | het schandelijkst het schandelijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | schandelijke | schandelijkere | schandelijkste |
| n. sing. | schandelijk | schandelijker | schandelijkste | |
| plural | schandelijke | schandelijkere | schandelijkste | |
| definite | schandelijke | schandelijkere | schandelijkste | |
| partitive | schandelijks | schandelijkers | — | |
Synonyms[edit]
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
Adverb[edit]
schandelijk (comparative schandelijker, superlative schandelijkst)
Usage notes[edit]
- Not to be confused with schadelijk (“harmful”).