schatrijk

Dutch

Etymology

Compound of schat (“treasure”) +‎ rijk (“rich”).

Pronunciation

• IPA^(key): /sxɑtˈrɛi̯k/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: schat‧rijk

Adjective

schatrijk (comparative schatrijker, superlative schatrijkst)

1. loaded, very rich

Inflection

Inflection of schatrijk
uninflected	schatrijk
inflected	schatrijke
comparative	schatrijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		schatrijk	schatrijker	het schatrijkst het schatrijkste
indefinite	m./f. sing.	schatrijke	schatrijkere	schatrijkste
	n. sing.	schatrijk	schatrijker	schatrijkste
	plural	schatrijke	schatrijkere	schatrijkste
definite		schatrijke	schatrijkere	schatrijkste
partitive		schatrijks	schatrijkers	—

Synonyms

• gefortuneerd
• steenrijk

Related terms

• schatplichtig
• verrijken