serenitas
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From serēnus (“serene”) + -tās.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /seˈreː.ni.taːs/, [s̠ɛˈreːnɪt̪äːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /seˈre.ni.tas/, [seˈrɛːnit̪äs]
Noun[edit]
serēnitās f (genitive serēnitātis); third declension
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | serēnitās | serēnitātēs |
Genitive | serēnitātis | serēnitātum |
Dative | serēnitātī | serēnitātibus |
Accusative | serēnitātem | serēnitātēs |
Ablative | serēnitāte | serēnitātibus |
Vocative | serēnitās | serēnitātēs |
Related terms[edit]
Descendants[edit]
- Aromanian: sirinãtati
- Catalan: serenitat
- English: serenity
- French: sérénité
- Galician: serenidade
- Italian: serenità
- Occitan: serenitat
- Portuguese: serenidade
- Romanian: seninătate
- Spanish: serenidad
References[edit]
- “serenitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “serenitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- serenitas in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- serenitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.