servatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of servō.

Participle[edit]

servātus (feminine servāta, neuter servātum); first/second-declension participle

  1. maintained, saved, kept

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative servātus servāta servātum servātī servātae servāta
Genitive servātī servātae servātī servātōrum servātārum servātōrum
Dative servātō servātō servātīs
Accusative servātum servātam servātum servātōs servātās servāta
Ablative servātō servātā servātō servātīs
Vocative servāte servāta servātum servātī servātae servāta

References[edit]

  • servatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) to narrate events in the order of their occurrence: res temporum ordine servato narrare