snáith

See also: Snaith

Irish

Pronunciation

• (Ulster) IPA^(key): /sˠn̪ˠɑːiç/

Verb

snáith (present analytic snáitheann, future analytic snáithfidh, verbal noun snáthadh, past participle snáite)

1. to sup
2. to use as relish

Conjugation

conjugation of snáith (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	snáithim	snáitheann tú; snáithir†	snáitheann sé, sí	snáithimid	snáitheann sibh	snáitheann siad; snáithid†	a shnáitheann; a shnáitheas / a snáitheann*; a snáitheas*	snáitear
	past	shnáith mé; shnáitheas	shnáith tú; shnáithis	shnáith sé, sí	shnáitheamar; shnáith muid	shnáith sibh; shnáitheabhair	shnáith siad; shnáitheadar	a shnáith / ar shnáith*	snáitheadh
	past habitual	shnáithinn / snáithinn‡‡	shnáiteá / snáiteᇇ	shnáitheadh sé, sí / snáitheadh sé, s퇇	shnáithimis; shnáitheadh muid / snáithimis‡‡; snáitheadh muid‡‡	shnáitheadh sibh / snáitheadh sibh‡‡	shnáithidís; shnáitheadh siad / snáithidís‡‡; snáitheadh siad‡‡	a shnáitheadh / a snáitheadh*	shnáití / snáit퇇
future		snáithfidh mé; snáithfead	snáithfidh tú; snáithfir†	snáithfidh sé, sí	snáithfimid; snáithfidh muid	snáithfidh sibh	snáithfidh siad; snáithfid†	a shnáithfidh; a shnáithfeas / a snáithfidh*; a snáithfeas*	snáithfear
conditional		shnáithfinn / snáithfinn‡‡	shnáithfeá / snáithfeᇇ	shnáithfeadh sé, sí / snáithfeadh sé, s퇇	shnáithfimis; shnáithfeadh muid / snáithfimis‡‡; snáithfeadh muid‡‡	shnáithfeadh sibh / snáithfeadh sibh‡‡	shnáithfidís; shnáithfeadh siad / snáithfidís‡‡; snáithfeadh siad‡‡	a shnáithfeadh / a snáithfeadh*	shnáithfí / snáithf퇇
subjunctive	present	go snáithe mé; go snáithead†	go snáithe tú; go snáithir†	go snáithe sé, sí	go snáithimid; go snáithe muid	go snáithe sibh	go snáithe siad; go snáithid†	—	go snáitear
	past	dá snáithinn	dá snáiteá	dá snáitheadh sé, sí	dá snáithimis; dá snáitheadh muid	dá snáitheadh sibh	dá snáithidís; dá snáitheadh siad	—	dá snáití
imperative		snáithim	snáith	snáitheadh sé, sí	snáithimis	snáithigí; snáithidh†	snáithidís	—	snáitear
verbal noun		snáthadh
past participle		snáite

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
snáith	shnáith after an, tsnáith	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• “snáith”, in Historical Irish Corpus, 1600–1926, Royal Irish Academy
• Dinneen, Patrick S. (1904) “snáiṫim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 663
• Dinneen, Patrick S. (1904) “snaṫaim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 664
• Ó Dónaill, Niall (1977) “snáith”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN