sokrétű
Jump to navigation
Jump to search
Hungarian[edit]
Etymology[edit]
From sok (“many”) + rétű (“layered”), from rét (“layer”) + -ű (adjective-forming suffix).
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
sokrétű (comparative sokrétűbb, superlative legsokrétűbb)
Declension[edit]
Inflection (stem in -e-, front rounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | sokrétű | sokrétűek |
accusative | sokrétűt | sokrétűeket |
dative | sokrétűnek | sokrétűeknek |
instrumental | sokrétűvel | sokrétűekkel |
causal-final | sokrétűért | sokrétűekért |
translative | sokrétűvé | sokrétűekké |
terminative | sokrétűig | sokrétűekig |
essive-formal | sokrétűként | sokrétűekként |
essive-modal | — | — |
inessive | sokrétűben | sokrétűekben |
superessive | sokrétűn | sokrétűeken |
adessive | sokrétűnél | sokrétűeknél |
illative | sokrétűbe | sokrétűekbe |
sublative | sokrétűre | sokrétűekre |
allative | sokrétűhöz | sokrétűekhez |
elative | sokrétűből | sokrétűekből |
delative | sokrétűről | sokrétűekről |
ablative | sokrétűtől | sokrétűektől |
non-attributive possessive - singular |
sokrétűé | sokrétűeké |
non-attributive possessive - plural |
sokrétűéi | sokrétűekéi |
Further reading[edit]
- sokrétű in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN