státus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: status, Status, and statūs

Hungarian[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Latin status.[1]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈʃtaːtuʃ]
  • Hyphenation: stá‧tus
  • Rhymes: -uʃ

Noun[edit]

státus (plural státusok)

  1. status

Declension[edit]

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative státus státusok
accusative státust státusokat
dative státusnak státusoknak
instrumental státussal státusokkal
causal-final státusért státusokért
translative státussá státusokká
terminative státusig státusokig
essive-formal státusként státusokként
essive-modal
inessive státusban státusokban
superessive státuson státusokon
adessive státusnál státusoknál
illative státusba státusokba
sublative státusra státusokra
allative státushoz státusokhoz
elative státusból státusokból
delative státusról státusokról
ablative státustól státusoktól
non-attributive
possessive - singular
státusé státusoké
non-attributive
possessive - plural
státuséi státusokéi
Possessive forms of státus
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. státusom státusaim
2nd person sing. státusod státusaid
3rd person sing. státusa státusai
1st person plural státusunk státusaink
2nd person plural státusotok státusaitok
3rd person plural státusuk státusaik

Derived terms[edit]

References[edit]

  1. ^ státus in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN.  (See also its 2nd edition.)

Further reading[edit]

  • státus in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN