substituo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From sub- (under, beneath; below) +‎ statuō (set up, station).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

substituō (present infinitive substituere, perfect active substituī, supine substitūtum); third conjugation

  1. to place next to, under, or instead of
  2. to substitute, put instead or in the place of another
    Synonyms: succēdō, suppōnō, subiciō, subrogō

Conjugation[edit]

   Conjugation of substituō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present substituō substituis substituit substituimus substituitis substituunt
imperfect substituēbam substituēbās substituēbat substituēbāmus substituēbātis substituēbant
future substituam substituēs substituet substituēmus substituētis substituent
perfect substituī substituistī substituit substituimus substituistis substituērunt,
substituēre
pluperfect substitueram substituerās substituerat substituerāmus substituerātis substituerant
future perfect substituerō substitueris substituerit substituerimus substitueritis substituerint
passive present substituor substitueris,
substituere
substituitur substituimur substituiminī substituuntur
imperfect substituēbar substituēbāris,
substituēbāre
substituēbātur substituēbāmur substituēbāminī substituēbantur
future substituar substituēris,
substituēre
substituētur substituēmur substituēminī substituentur
perfect substitūtus + present active indicative of sum
pluperfect substitūtus + imperfect active indicative of sum
future perfect substitūtus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present substituam substituās substituat substituāmus substituātis substituant
imperfect substituerem substituerēs substitueret substituerēmus substituerētis substituerent
perfect substituerim substituerīs substituerit substituerīmus substituerītis substituerint
pluperfect substituissem substituissēs substituisset substituissēmus substituissētis substituissent
passive present substituar substituāris,
substituāre
substituātur substituāmur substituāminī substituantur
imperfect substituerer substituerēris,
substituerēre
substituerētur substituerēmur substituerēminī substituerentur
perfect substitūtus + present active subjunctive of sum
pluperfect substitūtus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present substitue substituite
future substituitō substituitō substituitōte substituuntō
passive present substituere substituiminī
future substituitor substituitor substituuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives substituere substituisse substitūtūrum esse substituī substitūtum esse substitūtum īrī
participles substituēns substitūtūrus substitūtus substituendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
substituendī substituendō substituendum substituendō substitūtum substitūtū

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • substituo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • substituo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • substituo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • substituo in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016

Portuguese[edit]

Verb[edit]

substituo

  1. first-person singular present indicative of substituir