surrufus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /surˈruː.fus/, [s̠ʊrˈruːfʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /surˈru.fus/, [surˈruːfus]
Adjective[edit]
surrūfus (feminine surrūfa, neuter surrūfum); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | surrūfus | surrūfa | surrūfum | surrūfī | surrūfae | surrūfa | |
Genitive | surrūfī | surrūfae | surrūfī | surrūfōrum | surrūfārum | surrūfōrum | |
Dative | surrūfō | surrūfō | surrūfīs | ||||
Accusative | surrūfum | surrūfam | surrūfum | surrūfōs | surrūfās | surrūfa | |
Ablative | surrūfō | surrūfā | surrūfō | surrūfīs | |||
Vocative | surrūfe | surrūfa | surrūfum | surrūfī | surrūfae | surrūfa |
References[edit]
- “surrufus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- surrufus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.