tabiat

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Crimean Tatar[edit]

Etymology[edit]

From Arabic طَبِيعَة (ṭabīʕa).

Noun[edit]

tabiat

  1. character
  2. nature
  3. temperament

Declension[edit]

References[edit]

Turkish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Ottoman Turkish طبیعت (tabiʼat, nature), from Arabic طَبِيعَة (ṭabīʕa, nature, quality, essence).

Pronunciation[edit]

  • (file)

Noun[edit]

tabiat (definite accusative tabiatı, plural tabiatlar)

  1. nature; behaviour; character; temperament
    • 1931 January 1, Son Posta page 5, response to letter to romantic advice column:
      [] Alacağınız erkeğin tabiatleri mümkün olduğu kadar sizin tabiatlerinize uymalıdır. Ahlâkan size benzemiyen erkekle evlenmeyiniz.
      (please add an English translation of this quotation)

References[edit]

Uzbek[edit]

Other scripts
Cyrillic табиат (tabiat)
Latin tabiat
Perso-Arabic

Etymology[edit]

Inherited from Chagatai طبیعت, from Arabic طَبِيعَة (ṭabīʕa).

Noun[edit]

tabiat (plural tabiatlar)

  1. nature

Related terms[edit]