tiima
Jump to navigation
Jump to search
Finnish[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from Old Swedish tīme.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
tiima (archaic)
Declension[edit]
Inflection of tiima (Kotus type 9/kala, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | tiima | tiimat | ||
genitive | tiiman | tiimojen | ||
partitive | tiimaa | tiimoja | ||
illative | tiimaan | tiimoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | tiima | tiimat | ||
accusative | nom. | tiima | tiimat | |
gen. | tiiman | |||
genitive | tiiman | tiimojen tiimainrare | ||
partitive | tiimaa | tiimoja | ||
inessive | tiimassa | tiimoissa | ||
elative | tiimasta | tiimoista | ||
illative | tiimaan | tiimoihin | ||
adessive | tiimalla | tiimoilla | ||
ablative | tiimalta | tiimoilta | ||
allative | tiimalle | tiimoille | ||
essive | tiimana | tiimoina | ||
translative | tiimaksi | tiimoiksi | ||
abessive | tiimatta | tiimoitta | ||
instructive | — | tiimoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Derived terms[edit]
compounds
Further reading[edit]
- “tiima”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-03