toeslaan

Dutch

Etymology

From toe +‎ slaan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtu.slaːn/

• Audio

  (file)

Verb

toeslaan

1. to slam closed
2. to seize the chance (e.g. to strike), to take advantage of a situation
3. to strike, to suddenly occur (said of a disaster or a disease)

Inflection

Conjugation of toeslaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive	toeslaan
past singular	sloeg toe
past participle	toegeslagen
infinitive	toeslaan
gerund	toeslaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sla toe	sloeg toe	toesla	toesloeg
2nd person sing. (jij)	slaat toe	sloeg toe	toeslaat	toesloeg
2nd person sing. (u)	slaat toe	sloeg toe	toeslaat	toesloeg
2nd person sing. (gij)	slaat toe	sloegt toe	toeslaat	toesloegt
3rd person singular	slaat toe	sloeg toe	toeslaat	toesloeg
plural	slaan toe	sloegen toe	toeslaan	toesloegen
subjunctive sing.1	sla toe	sloege toe	toesla	toesloege
subjunctive plur.1	slaan toe	sloegen toe	toeslaan	toesloegen
imperative sing.	sla toe
imperative plur.1	slaat toe
participles	toeslaand	toegeslagen
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: toeslaan
• Negerhollands: slaa toe

Anagrams

• aanslote
• slaan toe
• slote aan