togair

Irish

Etymology

From Old Irish tocair.

Pronunciation

• (Munster, Connacht) IPA^(key): /ˈt̪ˠɔɡəɾʲ/

Verb

togair (present analytic tograíonn, future analytic togróidh, verbal noun togradh, past participle togartha)

1. (transitive, intransitive) desire, choose, attempt

Conjugation

conjugation of togair (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	tograím	tograíonn tú; tograír†	tograíonn sé, sí	tograímid; tograíonn muid	tograíonn sibh	tograíonn siad; tograíd†	a thograíonn; a thograíos / a dtograíonn*; a dtograíos*	tograítear
	past	thogair mé; thograíos	thogair tú; thograís	thogair sé, sí	thograíomar; thogair muid	thogair sibh; thograíobhair	thogair siad; thograíodar	a thogair / ar thogair*	tograíodh
	past habitual	thograínn / dtograínn‡‡	thograíteá / dtograíteᇇ	thograíodh sé, sí / dtograíodh sé, s퇇	thograímis; thograíodh muid / dtograímis‡‡; dtograíodh muid‡‡	thograíodh sibh / dtograíodh sibh‡‡	thograídís; thograíodh siad / dtograídís‡‡; dtograíodh siad‡‡	a thograíodh / a dtograíodh*	thograítí / dtograít퇇
future		togróidh mé; togród; togróchaidh mé†	togróidh tú; togróir†; togróchaidh tú†	togróidh sé, sí; togróchaidh sé, sí†	togróimid; togróidh muid; togróchaimid†; togróchaidh muid†	togróidh sibh; togróchaidh sibh†	togróidh siad; togróid†; togróchaidh siad†	a thogróidh; a thogrós; a thogróchaidh†; a thogróchas† / a dtogróidh*; a dtogrós*; a dtogróchaidh*†; a dtogróchas*†	togrófar; togróchar†
conditional		thogróinn; thogróchainn† / dtogróinn‡‡; dtogróchainn†‡‡	thogrófá; thogróchthᆠ/ dtogrófᇇ; dtogróchthᆇ‡	thogródh sé, sí; thogróchadh sé, s토/ dtogródh sé, s퇇; dtogróchadh sé, s톇‡	thogróimis; thogródh muid; thogróchaimis†; thogróchadh muid† / dtogróimis‡‡; dtogródh muid‡‡; dtogróchaimis†‡‡; dtogróchadh muid†‡‡	thogródh sibh; thogróchadh sibh† / dtogródh sibh‡‡; dtogróchadh sibh†‡‡	thogróidís; thogródh siad; thogróchadh siad† / dtogróidís‡‡; dtogródh siad‡‡; dtogróchadh siad†‡‡	a thogródh; a thogróchadh† / a dtogródh*; a dtogróchadh*†	thogrófaí; thogróchtha토/ dtogrófa퇇; dtogróchtha톇‡
subjunctive	present	go dtograí mé; go dtograíod†	go dtograí tú; go dtograír†	go dtograí sé, sí	go dtograímid; go dtograí muid	go dtograí sibh	go dtograí siad; go dtograíd†	—	go dtograítear
	past	dá dtograínn	dá dtograíteá	dá dtograíodh sé, sí	dá dtograímis; dá dtograíodh muid	dá dtograíodh sibh	dá dtograídís; dá dtograíodh siad	—	dá dtograítí
imperative		tograím	togair	tograíodh sé, sí	tograímis	tograígí; tograídh†	tograídís	—	tograítear
verbal noun		togradh
past participle		togartha

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

• tograch (“ready, willing”)
• togracht (“readiness”)

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “togair”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• G. Toner, M. Ní Mhaonaigh, S. Arbuthnot, D. Wodtko, M.-L. Theuerkauf, editors (2019), “tocraid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language

Scottish Gaelic

Etymology

From Old Irish tocair.

Pronunciation

• IPA^(key): /toɡɪrʲ/

Verb

togair (past thogair, future tograidh, verbal noun togradh or togairt, past participle togairte)

1. wish, desire

Related terms

• togarrach