trilineatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /tri.li.neˈaː.tus/, [t̪rɪlʲɪneˈäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /tri.li.neˈa.tus/, [t̪rilineˈäːt̪us]
Adjective[edit]
trilineātus (feminine trilineāta, neuter trilineātum); first/second-declension adjective
Usage notes[edit]
- Used exclusively as a taxonomic epithet and thus normally in the nominative singular; other inflections may be theoretical or rarely found.
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | trilineātus | trilineāta | trilineātum | trilineātī | trilineātae | trilineāta | |
Genitive | trilineātī | trilineātae | trilineātī | trilineātōrum | trilineātārum | trilineātōrum | |
Dative | trilineātō | trilineātō | trilineātīs | ||||
Accusative | trilineātum | trilineātam | trilineātum | trilineātōs | trilineātās | trilineāta | |
Ablative | trilineātō | trilineātā | trilineātō | trilineātīs | |||
Vocative | trilineāte | trilineāta | trilineātum | trilineātī | trilineātae | trilineāta |