tristiculus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From trīstis (“sad, melancholy”) + -culus.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /triːsˈti.ku.lus/, [t̪riːs̠ˈt̪ɪkʊɫ̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /trisˈti.ku.lus/, [t̪risˈt̪iːkulus]
Adjective[edit]
trīsticulus (feminine trīsticula, neuter trīsticulum); first/second-declension adjective
- Diminutive of trīstis: somewhat sorrowful, rather sad
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | trīsticulus | trīsticula | trīsticulum | trīsticulī | trīsticulae | trīsticula | |
Genitive | trīsticulī | trīsticulae | trīsticulī | trīsticulōrum | trīsticulārum | trīsticulōrum | |
Dative | trīsticulō | trīsticulō | trīsticulīs | ||||
Accusative | trīsticulum | trīsticulam | trīsticulum | trīsticulōs | trīsticulās | trīsticula | |
Ablative | trīsticulō | trīsticulā | trīsticulō | trīsticulīs | |||
Vocative | trīsticule | trīsticula | trīsticulum | trīsticulī | trīsticulae | trīsticula |
References[edit]
- “tristiculus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- tristiculus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.