tristimonia
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From trīstis (“sad”) + -mōnia.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /triːs.tiˈmoː.ni.a/, [t̪riːs̠t̪ɪˈmoːniä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /tris.tiˈmo.ni.a/, [t̪rist̪iˈmɔːniä]
Noun[edit]
trīstimōnia f (genitive trīstimōniae); first declension
Declension[edit]
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | trīstimōnia | trīstimōniae |
Genitive | trīstimōniae | trīstimōniārum |
Dative | trīstimōniae | trīstimōniīs |
Accusative | trīstimōniam | trīstimōniās |
Ablative | trīstimōniā | trīstimōniīs |
Vocative | trīstimōnia | trīstimōniae |
Synonyms[edit]
- (sadness): trīstitia, tristitās, trīstitūdō
Related terms[edit]
References[edit]
- “tristimonia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- tristimonia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.