uithijgen

Dutch

Etymology

Compound of uit +‎ hijgen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌɦɛi̯.ɣə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: uit‧hij‧gen

Verb

uithijgen

1. (intransitive) to catch one's breath, to rest in order to stop panting

Inflection

Conjugation of uithijgen (weak, separable)
infinitive	uithijgen
past singular	hijgde uit
past participle	uitgehijgd
infinitive	uithijgen
gerund	uithijgen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hijg uit	hijgde uit	uithijg	uithijgde
2nd person sing. (jij)	hijgt uit	hijgde uit	uithijgt	uithijgde
2nd person sing. (u)	hijgt uit	hijgde uit	uithijgt	uithijgde
2nd person sing. (gij)	hijgt uit	hijgde uit	uithijgt	uithijgde
3rd person singular	hijgt uit	hijgde uit	uithijgt	uithijgde
plural	hijgen uit	hijgden uit	uithijgen	uithijgden
subjunctive sing.1	hijge uit	hijgde uit	uithijge	uithijgde
subjunctive plur.1	hijgen uit	hijgden uit	uithijgen	uithijgden
imperative sing.	hijg uit
imperative plur.1	hijgt uit
participles	uithijgend	uitgehijgd
1) Archaic.

Conjugation of uithijgen (strong class 1, separable)
infinitive	uithijgen
past singular	heeg uit
past participle	uitgehegen
infinitive	uithijgen
gerund	uithijgen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hijg uit	heeg uit	uithijg	uitheeg
2nd person sing. (jij)	hijgt uit	heeg uit	uithijgt	uitheeg
2nd person sing. (u)	hijgt uit	heeg uit	uithijgt	uitheeg
2nd person sing. (gij)	hijgt uit	heegt uit	uithijgt	uitheegt
3rd person singular	hijgt uit	heeg uit	uithijgt	uitheeg
plural	hijgen uit	hegen uit	uithijgen	uithegen
subjunctive sing.1	hijge uit	hege uit	uithijge	uithege
subjunctive plur.1	hijgen uit	hegen uit	uithijgen	uithegen
imperative sing.	hijg uit
imperative plur.1	hijgt uit
participles	uithijgend	uitgehegen
1) Archaic.