utótag

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

utó- (post-) +‎ tag (member, element)

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈutoːtɒɡ]
  • Hyphenation: utó‧tag
  • Rhymes: -ɒɡ

Noun[edit]

utótag (plural utótagok)

  1. suffix (a bound combining form)
  2. the last (suffix-like) component of a compound word (that which also functions as a separate word)
    Antonym: előtag

Declension[edit]

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative utótag utótagok
accusative utótagot utótagokat
dative utótagnak utótagoknak
instrumental utótaggal utótagokkal
causal-final utótagért utótagokért
translative utótaggá utótagokká
terminative utótagig utótagokig
essive-formal utótagként utótagokként
essive-modal utótagul
inessive utótagban utótagokban
superessive utótagon utótagokon
adessive utótagnál utótagoknál
illative utótagba utótagokba
sublative utótagra utótagokra
allative utótaghoz utótagokhoz
elative utótagból utótagokból
delative utótagról utótagokról
ablative utótagtól utótagoktól
non-attributive
possessive - singular
utótagé utótagoké
non-attributive
possessive - plural
utótagéi utótagokéi
Possessive forms of utótag
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. utótagom utótagjaim
2nd person sing. utótagod utótagjaid
3rd person sing. utótagja utótagjai
1st person plural utótagunk utótagjaink
2nd person plural utótagotok utótagjaitok
3rd person plural utótagjuk utótagjaik

Further reading[edit]

  • utótag in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN