véla

See also: Appendix:Variations of "vela"

Icelandic

Etymology

From Old Norse véla, equivalent to vél (“deception”) + -a (“infinitive suffix”).

Verb

véla (weak verb, third-person singular past indicative vélaði, supine vélað)

1. (transitive, with accusative) to deceive, to beguile, to trick

Conjugation

véla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að véla
supine (sagnbót)		vélað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vélandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég véla	við vélum	present (nútíð)	ég véli	við vélum
	þú vélar	þið vélið		þú vélir	þið vélið
	hann, hún, það vélar	þeir, þær, þau véla		hann, hún, það véli	þeir, þær, þau véli
past (þátíð)	ég vélaði	við véluðum	past (þátíð)	ég vélaði	við véluðum
	þú vélaðir	þið véluðuð		þú vélaðir	þið véluðuð
	hann, hún, það vélaði	þeir, þær, þau véluðu		hann, hún, það vélaði	þeir, þær, þau véluðu
imperative (boðháttur)	véla (þú)	vélið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vélaðu	véliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vélast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að vélast
supine (sagnbót)		vélast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vélandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vélast	við vélumst	present (nútíð)	ég vélist	við vélumst
	þú vélast	þið vélist		þú vélist	þið vélist
	hann, hún, það vélast	þeir, þær, þau vélast		hann, hún, það vélist	þeir, þær, þau vélist
past (þátíð)	ég vélaðist	við véluðumst	past (þátíð)	ég vélaðist	við véluðumst
	þú vélaðist	þið véluðust		þú vélaðist	þið véluðust
	hann, hún, það vélaðist	þeir, þær, þau véluðust		hann, hún, það vélaðist	þeir, þær, þau véluðust
imperative (boðháttur)	vélast (þú)	vélist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vélastu	vélisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vélaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vélaður	véluð	vélað		vélaðir	vélaðar	véluð
accusative (þolfall)	vélaðan	vélaða	vélað		vélaða	vélaðar	véluð
dative (þágufall)	véluðum	vélaðri	véluðu		véluðum	véluðum	véluðum
genitive (eignarfall)	vélaðs	vélaðrar	vélaðs		vélaðra	vélaðra	vélaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vélaði	vélaða	vélaða		véluðu	véluðu	véluðu
accusative (þolfall)	vélaða	véluðu	vélaða		véluðu	véluðu	véluðu
dative (þágufall)	vélaða	véluðu	vélaða		véluðu	véluðu	véluðu
genitive (eignarfall)	vélaða	véluðu	vélaða		véluðu	véluðu	véluðu

Synonyms

• blekkja
• tæla
• villa

Macanese

Etymology 1

From Portuguese vela.

Noun

véla

1. candle

Etymology 2

From Portuguese velha.

Alternative forms

• vêla

Noun

véla (plural vêla-véla, male vêlo)

1. old woman

   Synonym: chácha

Venetian

Etymology

From Latin vela.

Noun

véla f

1. sail