varamu

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: vārāmu

Estonian[edit]

Etymology[edit]

From vara (asset) +‎ -mu. Coined by Estonian linguist and philologist Johannes Aavik in 1937.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈvɑrɑmu/
  • Hyphenation: va‧ra‧mu
  • Rhymes: -ɑmu

Noun[edit]

varamu (genitive varamu, partitive varamut)

  1. A collection of cultural objects or assets with a high value.
    Muuseum on lugude varamu kahest maailmast.
    A museum is a collection of stories from two worlds.

Declension[edit]

Declension of varamu (ÕS type 1/ohutu, no gradation)
singular plural
nominative varamu varamud
accusative nom.
gen. varamu
genitive varamute
partitive varamut varamuid
illative varamusse varamutesse
varamuisse
inessive varamus varamutes
varamuis
elative varamust varamutest
varamuist
allative varamule varamutele
varamuile
adessive varamul varamutel
varamuil
ablative varamult varamutelt
varamuilt
translative varamuks varamuteks
varamuiks
terminative varamuni varamuteni
essive varamuna varamutena
abessive varamuta varamuteta
comitative varamuga varamutega

Latvian[edit]

Participle[edit]

varamu

  1. inflection of varams:
    1. accusative/instrumental singular masculine/feminine
    2. genitive plural masculine/feminine