ventilo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: ventiló and ventilò

Catalan[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

ventilo

  1. first-person singular present indicative of ventilar

French[edit]

Etymology[edit]

Clipping of ventilateur.

Noun[edit]

ventilo m (plural ventilos)

  1. (colloquial) fan (machine used for circulating air)

Related terms[edit]

Further reading[edit]

Anagrams[edit]

Italian[edit]

Verb[edit]

ventilo

  1. first-person singular present indicative of ventilare

Anagrams[edit]

Latin[edit]

Etymology[edit]

From ventulus (slight wind).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

ventilō (present infinitive ventilāre, perfect active ventilāvī, supine ventilātum); first conjugation

  1. to toss, swing, brandish in the air
  2. to expose to a draught
  3. to winnow, fan
  4. (figuratively) to incite

Conjugation[edit]

   Conjugation of ventilō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present ventilō ventilās ventilat ventilāmus ventilātis ventilant
imperfect ventilābam ventilābās ventilābat ventilābāmus ventilābātis ventilābant
future ventilābō ventilābis ventilābit ventilābimus ventilābitis ventilābunt
perfect ventilāvī ventilāvistī ventilāvit ventilāvimus ventilāvistis ventilāvērunt,
ventilāvēre
pluperfect ventilāveram ventilāverās ventilāverat ventilāverāmus ventilāverātis ventilāverant
future perfect ventilāverō ventilāveris ventilāverit ventilāverimus ventilāveritis ventilāverint
passive present ventilor ventilāris,
ventilāre
ventilātur ventilāmur ventilāminī ventilantur
imperfect ventilābar ventilābāris,
ventilābāre
ventilābātur ventilābāmur ventilābāminī ventilābantur
future ventilābor ventilāberis,
ventilābere
ventilābitur ventilābimur ventilābiminī ventilābuntur
perfect ventilātus + present active indicative of sum
pluperfect ventilātus + imperfect active indicative of sum
future perfect ventilātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present ventilem ventilēs ventilet ventilēmus ventilētis ventilent
imperfect ventilārem ventilārēs ventilāret ventilārēmus ventilārētis ventilārent
perfect ventilāverim ventilāverīs ventilāverit ventilāverīmus ventilāverītis ventilāverint
pluperfect ventilāvissem ventilāvissēs ventilāvisset ventilāvissēmus ventilāvissētis ventilāvissent
passive present ventiler ventilēris,
ventilēre
ventilētur ventilēmur ventilēminī ventilentur
imperfect ventilārer ventilārēris,
ventilārēre
ventilārētur ventilārēmur ventilārēminī ventilārentur
perfect ventilātus + present active subjunctive of sum
pluperfect ventilātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present ventilā ventilāte
future ventilātō ventilātō ventilātōte ventilantō
passive present ventilāre ventilāminī
future ventilātor ventilātor ventilantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives ventilāre ventilāvisse ventilātūrum esse ventilārī ventilātum esse ventilātum īrī
participles ventilāns ventilātūrus ventilātus ventilandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
ventilandī ventilandō ventilandum ventilandō ventilātum ventilātū

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • ventilo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ventilo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • ventilo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese[edit]

Verb[edit]

ventilo

  1. first-person singular present indicative of ventilar

Spanish[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /benˈtilo/ [bẽn̪ˈt̪i.lo]
  • Rhymes: -ilo
  • Syllabification: ven‧ti‧lo

Verb[edit]

ventilo

  1. first-person singular present indicative of ventilar