vervlieden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vervlien. Equivalent to ver- +‎ vlieden (“to flee”).

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈvli.də(n)/, /vɛrˈvli.də(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ver‧vlie‧den
• Rhymes: -idən

Verb

vervlieden

1. (intransitive) to slowly disappear
2. (intransitive, of time) to pass, to come to an end
3. (intransitive, obsolete) to flee, to run away

Inflection

Conjugation of vervlieden (strong class 2a, prefixed)
infinitive	vervlieden
past singular	vervlood
past participle	vervloden
infinitive	vervlieden
gerund	vervlieden n
	present tense	past tense
1st person singular	vervlied	vervlood
2nd person sing. (jij)	vervliedt	vervlood
2nd person sing. (u)	vervliedt	vervlood
2nd person sing. (gij)	vervliedt	vervloodt
3rd person singular	vervliedt	vervlood
plural	vervlieden	vervloden
subjunctive sing.1	vervliede	vervlode
subjunctive plur.1	vervlieden	vervloden
imperative sing.	vervlied
imperative plur.1	vervliedt
participles	vervliedend	vervloden
1) Archaic.