vicinor

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Conor

Latin[edit]

Etymology[edit]

From vīcus (town, street, quarter).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

vīcīnor (present infinitive vīcīnārī, perfect active vīcīnātus sum); first conjugation, deponent

  1. (Late Latin) to be neighboring, to be near

Conjugation[edit]

   Conjugation of vīcīnor (first conjugation, deponent)
indicative singular plural
first second third first second third
active present vīcīnor vīcīnāris,
vīcīnāre
vīcīnātur vīcīnāmur vīcīnāminī vīcīnantur
imperfect vīcīnābar vīcīnābāris,
vīcīnābāre
vīcīnābātur vīcīnābāmur vīcīnābāminī vīcīnābantur
future vīcīnābor vīcīnāberis,
vīcīnābere
vīcīnābitur vīcīnābimur vīcīnābiminī vīcīnābuntur
perfect vīcīnātus + present active indicative of sum
pluperfect vīcīnātus + imperfect active indicative of sum
future perfect vīcīnātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present vīcīner vīcīnēris,
vīcīnēre
vīcīnētur vīcīnēmur vīcīnēminī vīcīnentur
imperfect vīcīnārer vīcīnārēris,
vīcīnārēre
vīcīnārētur vīcīnārēmur vīcīnārēminī vīcīnārentur
perfect vīcīnātus + present active subjunctive of sum
pluperfect vīcīnātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present vīcīnāre vīcīnāminī
future vīcīnātor vīcīnātor vīcīnantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives vīcīnārī vīcīnātum esse vīcīnātūrum esse
participles vīcīnāns vīcīnātus vīcīnātūrus vīcīnandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
vīcīnandī vīcīnandō vīcīnandum vīcīnandō vīcīnātum vīcīnātū

Descendants[edit]

  • Italian: vicinare

References[edit]

  • vicinor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • vicinor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.