voordragen

Dutch

Etymology

From voor (“before, in front”) +‎ dragen (“to carry”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvoːrˌdraː.ɣə(n)/

• Audio

  (file)

Verb

voordragen

1. to propose
2. to present, to recite

Inflection

Inflection of voordragen (strong class 6, separable)
infinitive	voordragen
past singular	droeg voor
past participle	voorgedragen
infinitive	voordragen
gerund	voordragen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	draag voor	droeg voor	voordraag	voordroeg
2nd person sing. (jij)	draagt voor	droeg voor	voordraagt	voordroeg
2nd person sing. (u)	draagt voor	droeg voor	voordraagt	voordroeg
2nd person sing. (gij)	draagt voor	droegt voor	voordraagt	voordroegt
3rd person singular	draagt voor	droeg voor	voordraagt	voordroeg
plural	dragen voor	droegen voor	voordragen	voordroegen
subjunctive sing.1	drage voor	droege voor	voordrage	voordroege
subjunctive plur.1	dragen voor	droegen voor	voordragen	voordroegen
imperative sing.	draag voor
imperative plur.1	draagt voor
participles	voordragend	voorgedragen
1) Archaic.

Descendants

• → Kwinti: dra foor

Anagrams

• dragen voor