wegnemen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From weg (“away”) + nemen (“to take”).
Pronunciation[edit]
Audio (file)
Verb[edit]
wegnemen
- to take away
- Ze nam zijn speelgoed weg omdat hij stout was.
- She took away his toy because he was naughty.
Inflection[edit]
| Conjugation of wegnemen (strong class 4, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | wegnemen | |||
| past singular | nam weg | |||
| past participle | weggenomen | |||
| infinitive | wegnemen | |||
| gerund | wegnemen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | neem weg | nam weg | wegneem | wegnam |
| 2nd person sing. (jij) | neemt weg | nam weg | wegneemt | wegnam |
| 2nd person sing. (u) | neemt weg | nam weg | wegneemt | wegnam |
| 2nd person sing. (gij) | neemt weg | naamt weg | wegneemt | wegnaamt |
| 3rd person singular | neemt weg | nam weg | wegneemt | wegnam |
| plural | nemen weg | namen weg | wegnemen | wegnamen |
| subjunctive sing.1 | neme weg | name weg | wegneme | wegname |
| subjunctive plur.1 | nemen weg | namen weg | wegnemen | wegnamen |
| imperative sing. | neem weg | |||
| imperative plur.1 | neemt weg | |||
| participles | wegnemend | weggenomen | ||
| 1) Archaic. | ||||