zauroczenie

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From zauroczyć +‎ -enie.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /za.u.rɔˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: za‧u‧ro‧cze‧nie

Noun[edit]

zauroczenie n

  1. verbal noun of zauroczyć
  2. fascination, infatuation (unreasoning love or attraction)
    Synonym: fascynacja

Declension[edit]

Declension of zauroczenie
singular plural
nominative zauroczenie zauroczenia
genitive zauroczenia zauroczeń
dative zauroczeniu zauroczeniom
accusative zauroczenie zauroczenia
instrumental zauroczeniem zauroczeniami
locative zauroczeniu zauroczeniach
vocative zauroczenie zauroczenia

Related terms[edit]

verb

Further reading[edit]

  • zauroczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zauroczenie in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=zauroczenie&oldid=72371382"