zwartrijden

Dutch

Etymology

From zwart (“black”) +‎ rijden (“to drive, to ride”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzʋɑrtˌrɛi̯.də(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: zwart‧rij‧den

Verb

zwartrijden

1. (intransitive) to dodge fare, to use public transportation (bus, tram, train) without paying

Inflection

Conjugation of zwartrijden (strong class 1, separable)
infinitive	zwartrijden
past singular	reed zwart
past participle	zwartgereden
infinitive	zwartrijden
gerund	zwartrijden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	rijd zwart	reed zwart	zwartrijd	zwartreed
2nd person sing. (jij)	rijdt zwart	reed zwart	zwartrijdt	zwartreed
2nd person sing. (u)	rijdt zwart	reed zwart	zwartrijdt	zwartreed
2nd person sing. (gij)	rijdt zwart	reedt zwart	zwartrijdt	zwartreedt
3rd person singular	rijdt zwart	reed zwart	zwartrijdt	zwartreed
plural	rijden zwart	reden zwart	zwartrijden	zwartreden
subjunctive sing.1	rijde zwart	rede zwart	zwartrijde	zwartrede
subjunctive plur.1	rijden zwart	reden zwart	zwartrijden	zwartreden
imperative sing.	rijd zwart
imperative plur.1	rijdt zwart
participles	zwartrijdend	zwartgereden
1) Archaic.

Synonyms

• (slang) glippen

Derived terms

• zwartrijder

Related terms

• grijsrijden, witrijden
• zwartwerken, zwartkijken