özlük
Jump to navigation
Jump to search
Turkish[edit]
Etymology[edit]
Inherited from Ottoman Turkish اوزلك (özlük). Equivalent to öz (“essence, self”) + -lük
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
özlük (definite accusative özlüğü, plural özlükler)
Declension[edit]
References[edit]
- “özlük”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Nişanyan, Sevan (2002–) “özlük”, in Nişanyan Sözlük