ürüd
Jump to navigation
Jump to search
See also: urud
Hungarian[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
ürüd
- second-person singular single-possession possessive of ürü
Declension[edit]
| Inflection (stem in -e-, front rounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | ürüd | — |
| accusative | ürüdet | — |
| dative | ürüdnek | — |
| instrumental | ürüddel | — |
| causal-final | ürüdért | — |
| translative | ürüddé | — |
| terminative | ürüdig | — |
| essive-formal | ürüdként | — |
| essive-modal | ürüdül | — |
| inessive | ürüdben | — |
| superessive | ürüdön | — |
| adessive | ürüdnél | — |
| illative | ürüdbe | — |
| sublative | ürüdre | — |
| allative | ürüdhöz | — |
| elative | ürüdből | — |
| delative | ürüdről | — |
| ablative | ürüdtől | — |
| non-attributive possessive - singular |
ürüdé | — |
| non-attributive possessive - plural |
ürüdéi | — |