świeca

See also: Swieca, swiéca, Świeca, swiécą, świecą, Świecą, and święcą

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *svěťa.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɕfjɛt͡sa/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɕfjɛt͡sa/

Noun

świeca f

1. candle (a light source)

Descendants

• Polish: świeca

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “świeca, świca”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

świeca

Etymology

Inherited from Old Polish świeca, from Proto-Slavic *svěťa (“candle”), from *světъ (“light”) + *-ja.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɕfjɛ.t͡sa/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛt͡sa
• Syllabification: świe‧ca
• Homophone: Świeca

Noun

świeca f (diminutive świeczka)

1. candle (a light source)
2. (historical) candlepower (obsolete unit of measure)
3. (yoga) sarvangasana

Declension

Declension of świeca

	singular	plural
nominative	świeca	świece
genitive	świecy	świec
dative	świecy	świecom
accusative	świecę	świece
instrumental	świecą	świecami
locative	świecy	świecach
vocative	świeco	świece

Derived terms

noun

• świecznik

 

Further reading

• świeca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• świeca in Polish dictionaries at PWN