ένταλμα

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔνταλμα (éntalma).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈɛn.dal.ma/

Noun

ένταλμα • (éntalma) n (plural εντάλματα)

1. order, warrant (written authorisation, order, command, etc)

Declension

declension of ένταλμα

case     \     number	singular	plural
nominative	ένταλμα •	εντάλματα •
genitive	εντάλματος •	ενταλμάτων •
accusative	ένταλμα •	εντάλματα •
vocative	ένταλμα •	εντάλματα •

Related terms

• ένταλμα σύλληψης n (éntalma sýllipsis, “arrest warrant”)
• ένταλμα έρευνας n (éntalma érevnas, “search warrant”)
• εντολή f (entolí, “order, command”)