ανυπαίτιος

Greek

Etymology

α- (a-) +‎ υπαίτιος (ypaítios)

Adjective

ανυπαίτιος • (anypaítios) m (feminine ανυπαίτια, neuter ανυπαίτιο)

1. (law) not guilty, not responsible

   Antonyms: υπαίτιος (ypaítios), υπεύθυνος (ypéfthynos)

Declension

Declension of ανυπαίτιος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανυπαίτιος •	ανυπαίτια •	ανυπαίτιο •	ανυπαίτιοι •	ανυπαίτιες •	ανυπαίτια •
genitive	ανυπαίτιου •	ανυπαίτιας •	ανυπαίτιου •	ανυπαίτιων •	ανυπαίτιων •	ανυπαίτιων •
accusative	ανυπαίτιο •	ανυπαίτια •	ανυπαίτιο •	ανυπαίτιους •	ανυπαίτιες •	ανυπαίτια •
vocative	ανυπαίτιε •	ανυπαίτια •	ανυπαίτιο •	ανυπαίτιοι •	ανυπαίτιες •	ανυπαίτια •