γλωττοειδής

Ancient Greek

Etymology

From γλῶττα (glôtta, “tongue”) +‎ -ίδης (-ídēs, patronymic suffix).

Noun

γλωττοειδής • (glōttoeidḗs) m (genitive γλωττοειδου); first declension (Attic)

1. (literal) a child of tongue
2. One who is tongue shaped

Inflection

First declension of ὁ γλωττοειδής; τοῦ γλωττοειδοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ γλωττοειδής ho glōttoeidḗs	τὼ γλωττοειδᾱ́ tṑ glōttoeidā́	οἱ γλωττοειδαί hoi glōttoeidaí
Genitive	τοῦ γλωττοειδοῦ toû glōttoeidoû	τοῖν γλωττοειδαῖν toîn glōttoeidaîn	τῶν γλωττοειδῶν tôn glōttoeidôn
Dative	τῷ γλωττοειδῇ tôi glōttoeidêi	τοῖν γλωττοειδαῖν toîn glōttoeidaîn	τοῖς γλωττοειδαῖς toîs glōttoeidaîs
Accusative	τὸν γλωττοειδήν tòn glōttoeidḗn	τὼ γλωττοειδᾱ́ tṑ glōttoeidā́	τοὺς γλωττοειδᾱ́ς toùs glōttoeidā́s
Vocative	γλωττοειδή glōttoeidḗ	γλωττοειδᾱ́ glōttoeidā́	γλωττοειδαί glōttoeidaí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.