γοητεύω

Ancient Greek

Etymology

From γόης (góēs, “sorcerer”) < γοῶν (goôn, participle) of γοάω, γοόω, γοῶ (goáō, goóō, goô, “groan, weep”). (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡo.ɛː.těu̯.ɔː/ → /ɣo.iˈte.βo/ → /ɣo.iˈte.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡo.ɛː.těu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡo.e̝ˈte.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣo.iˈte.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ɣo.iˈte.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ɣo.iˈte.vo/

Verb

γοητεύω • (goēteúō)

1. to bewitch, beguile, fascinate as a snake
   • 380 BCE, Plato, Gorgias 483e
2. to play the wizard

Inflection

   Present: γοητεύω, γοητεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γοητεύω	γοητεύεις	γοητεύει	γοητεύετον	γοητεύετον	γοητεύομεν	γοητεύετε	γοητεύουσῐ(ν)
	subjunctive	γοητεύω	γοητεύῃς	γοητεύῃ	γοητεύητον	γοητεύητον	γοητεύωμεν	γοητεύητε	γοητεύωσῐ(ν)
	optative	γοητεύοιμῐ	γοητεύοις	γοητεύοι	γοητεύοιτον	γοητευοίτην	γοητεύοιμεν	γοητεύοιτε	γοητεύοιεν
	imperative		γοήτευε	γοητευέτω	γοητεύετον	γοητευέτων		γοητεύετε	γοητευόντων
middle/ passive	indicative	γοητεύομαι	γοητεύῃ, γοητεύει	γοητεύεται	γοητεύεσθον	γοητεύεσθον	γοητευόμεθᾰ	γοητεύεσθε	γοητεύονται
	subjunctive	γοητεύωμαι	γοητεύῃ	γοητεύηται	γοητεύησθον	γοητεύησθον	γοητευώμεθᾰ	γοητεύησθε	γοητεύωνται
	optative	γοητευοίμην	γοητεύοιο	γοητεύοιτο	γοητεύοισθον	γοητευοίσθην	γοητευοίμεθᾰ	γοητεύοισθε	γοητεύοιντο
	imperative		γοητεύου	γοητευέσθω	γοητεύεσθον	γοητευέσθων		γοητεύεσθε	γοητευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γοητεύειν				γοητεύεσθαι
participle	m	γοητεύων				γοητευόμενος
	f	γοητεύουσᾰ				γοητευομένη
	n	γοητεῦον				γοητευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐγοήτευον, ἐγοητευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγοήτευον	ἐγοήτευες	ἐγοήτευε(ν)	ἐγοητεύετον	ἐγοητευέτην	ἐγοητεύομεν	ἐγοητεύετε	ἐγοήτευον
middle/ passive	indicative	ἐγοητευόμην	ἐγοητεύου	ἐγοητεύετο	ἐγοητεύεσθον	ἐγοητευέσθην	ἐγοητευόμεθᾰ	ἐγοητεύεσθε	ἐγοητεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐγοήτευσᾰ, ἐγοητευσᾰ́μην, ἐγοητεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγοήτευσᾰ	ἐγοήτευσᾰς	ἐγοήτευσε(ν)	ἐγοητεύσᾰτον	ἐγοητευσᾰ́την	ἐγοητεύσᾰμεν	ἐγοητεύσᾰτε	ἐγοήτευσᾰν
	subjunctive	γοητεύσω	γοητεύσῃς	γοητεύσῃ	γοητεύσητον	γοητεύσητον	γοητεύσωμεν	γοητεύσητε	γοητεύσωσῐ(ν)
	optative	γοητεύσαιμῐ	γοητεύσειᾰς, γοητεύσαις	γοητεύσειε(ν), γοητεύσαι	γοητεύσαιτον	γοητευσαίτην	γοητεύσαιμεν	γοητεύσαιτε	γοητεύσειᾰν, γοητεύσαιεν
	imperative		γοήτευσον	γοητευσᾰ́τω	γοητεύσᾰτον	γοητευσᾰ́των		γοητεύσᾰτε	γοητευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐγοητευσᾰ́μην	ἐγοητεύσω	ἐγοητεύσᾰτο	ἐγοητεύσᾰσθον	ἐγοητευσᾰ́σθην	ἐγοητευσᾰ́μεθᾰ	ἐγοητεύσᾰσθε	ἐγοητεύσᾰντο
	subjunctive	γοητεύσωμαι	γοητεύσῃ	γοητεύσηται	γοητεύσησθον	γοητεύσησθον	γοητευσώμεθᾰ	γοητεύσησθε	γοητεύσωνται
	optative	γοητευσαίμην	γοητεύσαιο	γοητεύσαιτο	γοητεύσαισθον	γοητευσαίσθην	γοητευσαίμεθᾰ	γοητεύσαισθε	γοητεύσαιντο
	imperative		γοήτευσαι	γοητευσᾰ́σθω	γοητεύσᾰσθον	γοητευσᾰ́σθων		γοητεύσᾰσθε	γοητευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐγοητεύθην	ἐγοητεύθης	ἐγοητεύθη	ἐγοητεύθητον	ἐγοητευθήτην	ἐγοητεύθημεν	ἐγοητεύθητε	ἐγοητεύθησᾰν
	subjunctive	γοητευθῶ	γοητευθῇς	γοητευθῇ	γοητευθῆτον	γοητευθῆτον	γοητευθῶμεν	γοητευθῆτε	γοητευθῶσῐ(ν)
	optative	γοητευθείην	γοητευθείης	γοητευθείη	γοητευθεῖτον, γοητευθείητον	γοητευθείτην, γοητευθειήτην	γοητευθεῖμεν, γοητευθείημεν	γοητευθεῖτε, γοητευθείητε	γοητευθεῖεν, γοητευθείησᾰν
	imperative		γοητεύθητῐ	γοητευθήτω	γοητεύθητον	γοητευθήτων		γοητεύθητε	γοητευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		γοητεῦσαι			γοητεύσᾰσθαι		γοητευθῆναι
participle	m	γοητεύσᾱς			γοητευσᾰ́μενος		γοητευθείς
	f	γοητεύσᾱσᾰ			γοητευσᾰμένη		γοητευθεῖσᾰ
	n	γοητεῦσᾰν			γοητευσᾰ́μενον		γοητευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

Compounds

• ἐγγοητεύω (engoēteúō, “bring on by charms”)
• ἐκγοητεύω (ekgoēteúō, “γοητεύω”)
• καταγοητεύω (katagoēteúō, “bewitch”)

And see γόης (góēs), γοητεία (goēteía)

Further reading

• “γοητεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “γοητεύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers

Greek

Alternative forms

• γητεύω (gitévo) (colloquial, poetic)

Etymology

From Ancient Greek γοητεύω (“bewitch”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣo.iˈte.vo/
• Hyphenation: γο‧η‧τεύ‧ω

Verb

γοητεύω • (goïtévo) (past γοήτευσα/γοήτεψα, passive γοητεύομαι)

1. to charm, enchant, enthrall

Conjugation

γοητεύω   γοητεύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	γοητεύω	γοητεύσω, γοητέψω1	γοητεύομαι	γοητευθώ, γοητευτώ
2 sg	γοητεύεις	γοητεύσεις, γοητέψεις	γοητεύεσαι	γοητευθείς, γοητευτείς
3 sg	γοητεύει	γοητεύσει, γοητέψει	γοητεύεται	γοητευθεί, γοητευτεί
1 pl	γοητεύουμε, [‑ομε]	γοητεύσουμε, [‑ομε], γοητέψουμε, [‑ομε]	γοητευόμαστε	γοητευθούμε, γοητευτούμε
2 pl	γοητεύετε	γοητεύσετε, γοητέψετε	γοητεύεστε, γοητευόσαστε	γοητευθείτε, γοητευτείτε
3 pl	γοητεύουν(ε)	γοητεύσουν(ε), γοητέψουν(ε)	γοητεύονται	γοητευθούν(ε), γοητευτούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	γοήτευα	γοήτευσα, γοήτεψα1	γοητευόμουν(α)	γοητεύθηκα, γοητεύτηκα
2 sg	γοήτευες	γοήτευσες, γοήτεψες	γοητευόσουν(α)	γοητεύθηκες, γοητεύτηκες
3 sg	γοήτευε	γοήτευσε, γοήτεψε	γοητευόταν(ε)	γοητεύθηκε, γοητεύτηκε
1 pl	γοητεύαμε	γοητεύσαμε, γοητέψαμε	γοητευόμασταν, (‑όμαστε)	γοητευθήκαμε, γοητευτήκαμε
2 pl	γοητεύατε	γοητεύσατε, γοητέψατε	γοητευόσασταν, (‑όσαστε)	γοητευθήκατε, γοητευτήκατε
3 pl	γοήτευαν, γοητεύαν(ε)	γοήτευσαν, γοητεύσαν(ε), γοήτεψαν	γοητεύονταν, (γοητευόντουσαν)	γοητεύθηκαν, γοητευθήκαν(ε), γοητεύτηκαν, γοητευτήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα γοητεύω ➤	θα γοητεύσω / γοητέψω ➤	θα γοητεύομαι ➤	θα γοητευθώ / γοητευτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα γοητεύεις, …	θα γοητεύσεις / γοητέψεις, …	θα γοητεύεσαι, …	θα γοητευθείς / γοητευτείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … γοητεύσει / γοητέψει   έχω, έχεις, … γοητευμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … γοητευθεί / γοητευτεί   είμαι, είσαι, … γοητευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … γοητεύσει / γοητέψει   είχα, είχες, … γοητευμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … γοητευθεί / γοητευτεί   ήμουν, ήσουν, … γοητευμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … γοητεύσει / γοητέψει   θα έχω, θα έχεις, … γοητευμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … γοητευθεί / γοητευτεί   θα είμαι, θα είσαι, … γοητευμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	γοήτευε	γοήτευσε, γοήτεψε / γοήτευ' 2	—	γοητεύσου, γοητέψου
2 pl	γοητεύετε	γοητεύστε, γοητέψτε / γοητεύτε3	γοητεύεστε	γοητευθείτε, γοητευτείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	γοητεύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας γοητεύσει / γοητέψει ➤		γοητευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	γοητεύσει, γοητέψει		γοητευθεί, γοητευτεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. The active forms with < ψ > are colloquial.  2. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. γοήτευ' τον ("enchant him!").  3. Colloquial.  • Passive forms with -ευθ- are more formal.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• απογοητεύω (apogoïtévo, “disappoint”)
• γοητευμένος (goïtevménos, “charmed”, participle)
• καταγοητεύω (katagoïtévo, “charm extremely”)

• see: γοητεία f (goïteía, “fascination, charm”) & γόης m (góis, “charmer”)