καταταρταρόω

Ancient Greek

Etymology

From κατα- (kata-, “down”) +‎ Τάρταρος (Tártaros, “Tartarus”) +‎ -όω (-óō, “cause someone to be”, factitive verb suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.tar.ta.ró.ɔː/ → /ka.ta.tar.taˈro.o/ → /ka.ta.tar.taˈro.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.tar.ta.ró.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.tar.taˈro.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.tar.taˈro.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.tar.taˈro.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.tar.taˈro.o/

Verb

κᾰτᾰταρτᾰρόω • (katatartaróō)

1. (Greek mythology) to cast down to Tartarus
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, About mountains

Conjugation

   Present: κᾰτᾰταρτᾰρῶ, κᾰτᾰταρτᾰροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτᾰταρτᾰρῶ	κᾰτᾰταρτᾰροῖς	κᾰτᾰταρτᾰροῖ	κᾰτᾰταρτᾰροῦτον	κᾰτᾰταρτᾰροῦτον	κᾰτᾰταρτᾰροῦμεν	κᾰτᾰταρτᾰροῦτε	κᾰτᾰταρτᾰροῦσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰτᾰταρτᾰρῶ	κᾰτᾰταρτᾰροῖς	κᾰτᾰταρτᾰροῖ	κᾰτᾰταρτᾰρῶτον	κᾰτᾰταρτᾰρῶτον	κᾰτᾰταρτᾰρῶμεν	κᾰτᾰταρτᾰρῶτε	κᾰτᾰταρτᾰρῶσῐ(ν)
	optative	κᾰτᾰταρτᾰροίην, κᾰτᾰταρτᾰροῖμῐ	κᾰτᾰταρτᾰροίης, κᾰτᾰταρτᾰροῖς	κᾰτᾰταρτᾰροίη, κᾰτᾰταρτᾰροῖ	κᾰτᾰταρτᾰροῖτον, κᾰτᾰταρτᾰροίητον	κᾰτᾰταρτᾰροίτην, κᾰτᾰταρτᾰροιήτην	κᾰτᾰταρτᾰροῖμεν, κᾰτᾰταρτᾰροίημεν	κᾰτᾰταρτᾰροῖτε, κᾰτᾰταρτᾰροίητε	κᾰτᾰταρτᾰροῖεν, κᾰτᾰταρτᾰροίησᾰν
	imperative		κᾰτᾰταρτᾰ́ρου	κᾰτᾰταρτᾰρούτω	κᾰτᾰταρτᾰροῦτον	κᾰτᾰταρτᾰρούτων		κᾰτᾰταρτᾰροῦτε	κᾰτᾰταρτᾰρούντων
middle/ passive	indicative	κᾰτᾰταρτᾰροῦμαι	κᾰτᾰταρτᾰροῖ	κᾰτᾰταρτᾰροῦται	κᾰτᾰταρτᾰροῦσθον	κᾰτᾰταρτᾰροῦσθον	κᾰτᾰταρτᾰρούμεθᾰ	κᾰτᾰταρτᾰροῦσθε	κᾰτᾰταρτᾰροῦνται
	subjunctive	κᾰτᾰταρτᾰρῶμαι	κᾰτᾰταρτᾰροῖ	κᾰτᾰταρτᾰρῶται	κᾰτᾰταρτᾰρῶσθον	κᾰτᾰταρτᾰρῶσθον	κᾰτᾰταρτᾰρώμεθᾰ	κᾰτᾰταρτᾰρῶσθε	κᾰτᾰταρτᾰρῶνται
	optative	κᾰτᾰταρτᾰροίμην	κᾰτᾰταρτᾰροῖο	κᾰτᾰταρτᾰροῖτο	κᾰτᾰταρτᾰροῖσθον	κᾰτᾰταρτᾰροίσθην	κᾰτᾰταρτᾰροίμεθᾰ	κᾰτᾰταρτᾰροῖσθε	κᾰτᾰταρτᾰροῖντο
	imperative		κᾰτᾰταρτᾰροῦ	κᾰτᾰταρτᾰρούσθω	κᾰτᾰταρτᾰροῦσθον	κᾰτᾰταρτᾰρούσθων		κᾰτᾰταρτᾰροῦσθε	κᾰτᾰταρτᾰρούσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰτᾰταρτᾰροῦν				κᾰτᾰταρτᾰροῦσθαι
participle	m	κᾰτᾰταρτᾰρῶν				κᾰτᾰταρτᾰρούμενος
	f	κᾰτᾰταρτᾰροῦσᾰ				κᾰτᾰταρτᾰρουμένη
	n	κᾰτᾰταρτᾰροῦν				κᾰτᾰταρτᾰρούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: κᾰτεταρτᾰ́ρωσᾰ, κᾰτεταρτᾰρωσᾰ́μην, κᾰτεταρτᾰρώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰτεταρτᾰ́ρωσᾰ	κᾰτεταρτᾰ́ρωσᾰς	κᾰτεταρτᾰ́ρωσε(ν)	κᾰτεταρτᾰρώσᾰτον	κᾰτεταρτᾰρωσᾰ́την	κᾰτεταρτᾰρώσᾰμεν	κᾰτεταρτᾰρώσᾰτε	κᾰτεταρτᾰ́ρωσᾰν
	subjunctive	κᾰτᾰταρτᾰρώσω	κᾰτᾰταρτᾰρώσῃς	κᾰτᾰταρτᾰρώσῃ	κᾰτᾰταρτᾰρώσητον	κᾰτᾰταρτᾰρώσητον	κᾰτᾰταρτᾰρώσωμεν	κᾰτᾰταρτᾰρώσητε	κᾰτᾰταρτᾰρώσωσῐ(ν)
	optative	κᾰτᾰταρτᾰρώσαιμῐ	κᾰτᾰταρτᾰρώσειᾰς, κᾰτᾰταρτᾰρώσαις	κᾰτᾰταρτᾰρώσειε(ν), κᾰτᾰταρτᾰρώσαι	κᾰτᾰταρτᾰρώσαιτον	κᾰτᾰταρτᾰρωσαίτην	κᾰτᾰταρτᾰρώσαιμεν	κᾰτᾰταρτᾰρώσαιτε	κᾰτᾰταρτᾰρώσειᾰν, κᾰτᾰταρτᾰρώσαιεν
	imperative		κᾰτᾰταρτᾰ́ρωσον	κᾰτᾰταρτᾰρωσᾰ́τω	κᾰτᾰταρτᾰρώσᾰτον	κᾰτᾰταρτᾰρωσᾰ́των		κᾰτᾰταρτᾰρώσᾰτε	κᾰτᾰταρτᾰρωσᾰ́ντων
middle	indicative	κᾰτεταρτᾰρωσᾰ́μην	κᾰτεταρτᾰρώσω	κᾰτεταρτᾰρώσᾰτο	κᾰτεταρτᾰρώσᾰσθον	κᾰτεταρτᾰρωσᾰ́σθην	κᾰτεταρτᾰρωσᾰ́μεθᾰ	κᾰτεταρτᾰρώσᾰσθε	κᾰτεταρτᾰρώσᾰντο
	subjunctive	κᾰτᾰταρτᾰρώσωμαι	κᾰτᾰταρτᾰρώσῃ	κᾰτᾰταρτᾰρώσηται	κᾰτᾰταρτᾰρώσησθον	κᾰτᾰταρτᾰρώσησθον	κᾰτᾰταρτᾰρωσώμεθᾰ	κᾰτᾰταρτᾰρώσησθε	κᾰτᾰταρτᾰρώσωνται
	optative	κᾰτᾰταρτᾰρωσαίμην	κᾰτᾰταρτᾰρώσαιο	κᾰτᾰταρτᾰρώσαιτο	κᾰτᾰταρτᾰρώσαισθον	κᾰτᾰταρτᾰρωσαίσθην	κᾰτᾰταρτᾰρωσαίμεθᾰ	κᾰτᾰταρτᾰρώσαισθε	κᾰτᾰταρτᾰρώσαιντο
	imperative		κᾰτᾰταρτᾰ́ρωσαι	κᾰτᾰταρτᾰρωσᾰ́σθω	κᾰτᾰταρτᾰρώσᾰσθον	κᾰτᾰταρτᾰρωσᾰ́σθων		κᾰτᾰταρτᾰρώσᾰσθε	κᾰτᾰταρτᾰρωσᾰ́σθων
passive	indicative	κᾰτεταρτᾰρώθην	κᾰτεταρτᾰρώθης	κᾰτεταρτᾰρώθη	κᾰτεταρτᾰρώθητον	κᾰτεταρτᾰρωθήτην	κᾰτεταρτᾰρώθημεν	κᾰτεταρτᾰρώθητε	κᾰτεταρτᾰρώθησᾰν
	subjunctive	κᾰτᾰταρτᾰρωθῶ	κᾰτᾰταρτᾰρωθῇς	κᾰτᾰταρτᾰρωθῇ	κᾰτᾰταρτᾰρωθῆτον	κᾰτᾰταρτᾰρωθῆτον	κᾰτᾰταρτᾰρωθῶμεν	κᾰτᾰταρτᾰρωθῆτε	κᾰτᾰταρτᾰρωθῶσῐ(ν)
	optative	κᾰτᾰταρτᾰρωθείην	κᾰτᾰταρτᾰρωθείης	κᾰτᾰταρτᾰρωθείη	κᾰτᾰταρτᾰρωθεῖτον, κᾰτᾰταρτᾰρωθείητον	κᾰτᾰταρτᾰρωθείτην, κᾰτᾰταρτᾰρωθειήτην	κᾰτᾰταρτᾰρωθεῖμεν, κᾰτᾰταρτᾰρωθείημεν	κᾰτᾰταρτᾰρωθεῖτε, κᾰτᾰταρτᾰρωθείητε	κᾰτᾰταρτᾰρωθεῖεν, κᾰτᾰταρτᾰρωθείησᾰν
	imperative		κᾰτᾰταρτᾰρώθητῐ	κᾰτᾰταρτᾰρωθήτω	κᾰτᾰταρτᾰρώθητον	κᾰτᾰταρτᾰρωθήτων		κᾰτᾰταρτᾰρώθητε	κᾰτᾰταρτᾰρωθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κᾰτᾰταρτᾰρῶσαι			κᾰτᾰταρτᾰρώσᾰσθαι		κᾰτᾰταρτᾰρωθῆναι
participle	m	κᾰτᾰταρτᾰρώσᾱς			κᾰτᾰταρτᾰρωσᾰ́μενος		κᾰτᾰταρτᾰρωθείς
	f	κᾰτᾰταρτᾰρώσᾱσᾰ			κᾰτᾰταρτᾰρωσᾰμένη		κᾰτᾰταρτᾰρωθεῖσᾰ
	n	κᾰτᾰταρτᾰρῶσᾰν			κᾰτᾰταρτᾰρωσᾰ́μενον		κᾰτᾰταρτᾰρωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• καταταρταρόω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “καταταρταρόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press