κορνουκόπιον
Jump to navigation
Jump to search
Ancient Greek[edit]
Etymology[edit]
From Latin cornucopia
Noun[edit]
κορνουκόπιον • (kornoukópion) n (genitive κορνουκοπίου); second declension (Koine)
Declension[edit]
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ κορνουκόπιον tò kornoukópion |
τὼ κορνουκοπίω tṑ kornoukopíō |
τᾰ̀ κορνουκόπιᾰ tà kornoukópia | ||||||||||
Genitive | τοῦ κορνουκοπίου toû kornoukopíou |
τοῖν κορνουκοπίοιν toîn kornoukopíoin |
τῶν κορνουκοπίων tôn kornoukopíōn | ||||||||||
Dative | τῷ κορνουκοπίῳ tôi kornoukopíōi |
τοῖν κορνουκοπίοιν toîn kornoukopíoin |
τοῖς κορνουκοπίοις toîs kornoukopíois | ||||||||||
Accusative | τὸ κορνουκόπιον tò kornoukópion |
τὼ κορνουκοπίω tṑ kornoukopíō |
τᾰ̀ κορνουκόπιᾰ tà kornoukópia | ||||||||||
Vocative | κορνουκόπιον kornoukópion |
κορνουκοπίω kornoukopíō |
κορνουκόπιᾰ kornoukópia | ||||||||||
Notes: |
|
References[edit]
- ^ John Lydus, De Magistratibus 71