παρακειμέναιν

See also: παρακειμέναις and παρακείμεναι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.keː.mé.nai̯n/ → /pa.ra.ciˈme.nɛn/ → /pa.ra.ciˈme.nen/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.keː.mé.nai̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.kiˈme.nɛn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.nɛn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.nen/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.nen/

Participle

πᾰρᾰκειμέναιν • (parakeiménain)

1. genitive/dative dual feminine of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)