παρακειμένους

See also: παρακείμενους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.keː.mé.nuːs/ → /pa.ra.ciˈme.nus/ → /pa.ra.ciˈme.nus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.keː.mé.nuːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.kiˈme.nus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.nus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.nus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.nus/

Noun

πᾰρᾰκειμένους • (parakeiménous) m

1. accusative plural of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)

Participle

πᾰρᾰκειμένους • (parakeiménous)

1. accusative plural masculine of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /paraciˈmenus/
• Hyphenation: πα‧ρα‧κει‧μέ‧νους

Noun

παρακειμένους • (parakeiménous) m

1. Accusative plural form of παρακείμενος (parakeímenos).

Usage notes

• As participle: παρακείμενους (parakeímenous).