συγκλητικόν

See also: συγκλητικών and συγκλητικῶν

Ancient Greek

Alternative forms

• ξῠγκλητῐκόν (xunklētikón)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.kón/ → /syŋ.ɡli.tiˈkon/ → /siŋ.ɡli.tiˈkon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.kón/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kle̝.tiˈkon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈkon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈkon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈkon/

Adjective

σῠγκλητῐκόν • (sunklētikón)

1. inflection of σῠγκλητῐκός (sunklētikós, “senatorial; of senatorial rank; belonging to the Roman Senate; summoning, beckoning”):
   1. masculine accusative singular
   2. neuter nominative/accusative/vocative singular

Noun

σῠγκλητῐκόν • (sunklētikón) m

1. accusative singular of σῠγκλητῐκός (sunklētikós, “senator; someone of senatorial rank; member of the Roman Senate”)

Greek

Alternative forms

• συγκλητικό (sygklitikó) — Demotic

Pronunciation

• IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈkon/, [s̠iŋ.ɡli.tiˈko̞n], [s̠i.ŋ͡ɡli.tiˈko̞n]
• Hyphenation: συγ‧κλη‧τι‧κόν, συ‧γκλη‧τι‧κόν

Adjective

συγκλητικόν • (sygklitikón)

1. Katharevousa form of συγκλητικό (sygklitikó), Accusative masculine singular form of συγκλητικός (sygklitikós, “senatorial; of senatorial rank in the Roman Senate; belonging to a governmental or academic senate”).
2. Katharevousa form of συγκλητικό (sygklitikó), Nominative, accusative and vocative neuter singular form of συγκλητικός (sygklitikós, “senatorial; of senatorial rank in the Roman Senate; belonging to a governmental or academic senate”).

Noun

συγκλητικόν • (sygklitikón) m

1. Katharevousa form of συγκλητικό (sygklitikó), Accusative singular form of συγκλητικός (sygklitikós, “senator; someone of senatorial rank in the Roman Senate; member of a convened council or senate”).