συναιρέσεις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.nai̯.ré.seːs/ → /sy.nɛˈre.sis/ → /si.neˈre.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.nai̯.ré.seːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.nɛˈre.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.nɛˈre.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.neˈre.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.neˈre.sis/

Noun

σῠναιρέσεις • (sunairéseis) f

1. nominative/accusative/vocative plural of σῠναίρεσῐς (sunaíresis)

Descendants

• Latin: synaereseis

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /si.ne.ˈre.sis/
• Hyphenation: συ‧ναι‧ρέ‧σεις

(antique) Hyphenation: συν‧αι‧ρέ‧σεις

Noun

συναιρέσεις • (synairéseis) f

1. Nominative, accusative and vocative plural form of συναίρεση (synaíresi).