σφιγκτός

Ancient Greek

Etymology

Verbal adjective of σφίγγω (sphíngō, “I bind”) +‎ -τός (-tós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spʰiŋk.tós/ → /sɸiŋɡˈtos/ → /sfiŋɡˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spʰiŋk.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /spʰiŋkˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sɸiŋɡˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sfiŋɡˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sfiŋɡˈtos/

Adjective

σφῐγκτός • (sphinktós) m (feminine σφῐγκτή, neuter σφῐγκτόν); first/second declension

1. tightly bound

Inflection

First and second declension of σφῐγκτός; σφῐγκτή; σφῐγκτόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σφῐγκτός sphinktós	σφῐγκτή sphinktḗ	σφῐγκτόν sphinktón		σφῐγκτώ sphinktṓ	σφῐγκτᾱ́ sphinktā́	σφῐγκτώ sphinktṓ		σφῐγκτοί sphinktoí	σφῐγκταί sphinktaí	σφῐγκτᾰ́ sphinktá
Genitive		σφῐγκτοῦ sphinktoû	σφῐγκτῆς sphinktês	σφῐγκτοῦ sphinktoû		σφῐγκτοῖν sphinktoîn	σφῐγκταῖν sphinktaîn	σφῐγκτοῖν sphinktoîn		σφῐγκτῶν sphinktôn	σφῐγκτῶν sphinktôn	σφῐγκτῶν sphinktôn
Dative		σφῐγκτῷ sphinktôi	σφῐγκτῇ sphinktêi	σφῐγκτῷ sphinktôi		σφῐγκτοῖν sphinktoîn	σφῐγκταῖν sphinktaîn	σφῐγκτοῖν sphinktoîn		σφῐγκτοῖς sphinktoîs	σφῐγκταῖς sphinktaîs	σφῐγκτοῖς sphinktoîs
Accusative		σφῐγκτόν sphinktón	σφῐγκτήν sphinktḗn	σφῐγκτόν sphinktón		σφῐγκτώ sphinktṓ	σφῐγκτᾱ́ sphinktā́	σφῐγκτώ sphinktṓ		σφῐγκτούς sphinktoús	σφῐγκτᾱ́ς sphinktā́s	σφῐγκτᾰ́ sphinktá
Vocative		σφῐγκτέ sphinkté	σφῐγκτή sphinktḗ	σφῐγκτόν sphinktón		σφῐγκτώ sphinktṓ	σφῐγκτᾱ́ sphinktā́	σφῐγκτώ sphinktṓ		σφῐγκτοί sphinktoí	σφῐγκταί sphinktaí	σφῐγκτᾰ́ sphinktá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σφῐγκτῶς sphinktôs				σφῐγκτότερος sphinktóteros				σφῐγκτότᾰτος sphinktótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “σφιγκτός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σφιγκτός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette