τετριμμένοιν

See also: τετριμμένοις and τετριμμένοι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.trim.mé.noi̯n/ → /te.trimˈme.nyn/ → /te.triˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.trim.mé.noi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.trimˈme.nyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.trimˈme.nyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.trimˈme.nyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.triˈme.nin/

Participle

τετρῐμμένοιν • (tetrimménoin)

1. genitive/dative dual masculine/neuter of τετρῐμμένος (tetrimménos)