разлѫчити
Jump to navigation
Jump to search
Old Church Slavonic[edit]
Etymology[edit]
раз- (raz-) + лѫчити (lǫčiti), from Proto-Slavic *lǫčiti.
Verb[edit]
разлѫчити • (razlǫčiti) pf
- to distinguish
- from Genesis:
- и раꙁлѫчи б҃ъ междю свѣтомь и междю тьмоѭ჻
- i razlǫči b:ŭ meždju světomĭ i meždju tĭmojǫ჻
- (please add an English translation of this quotation)
- from Genesis:
- to separate
- from Codex Marianus, 1103500-1103510:
- придъ бо разлѫчитъ ч꙯лвка · на о꙯тца своего ꙇ дъштерь на матерь своѭ̑ ·
- pridŭ bo razlǫčitŭ č꙯lvka · na o꙯tca svoego i dŭšterĭ na materĭ svojǫ̑ ·
- (please add an English translation of this quotation)
- from Codex Marianus, 1103500-1103510:
Conjugation[edit]
| 👤 singular | 👥 dual | 👤👥👥 plural | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| азъ (azŭ) | тꙑ (ty) | тъ (tŭ) | вѣ (vě) | ва (va) | та (ta) | мꙑ (my) | вꙑ (vy) | ти (ti) | |||||||||
| разлѫчѫ (razlǫčǫ) | разлѫчиши (razlǫčiši) | разлѫчитъ (razlǫčitŭ) | разлѫчивѣ (razlǫčivě) | разлѫчита (razlǫčita) | разлѫчите (razlǫčite) | разлѫчимъ (razlǫčimŭ) | разлѫчите (razlǫčite) | разлѫчѫтъ (razlǫčǫtŭ) | |||||||||