ստամբակեմ

Old Armenian

Etymology

From ստամբակ (stambak).

Verb

ստամբակեմ • (stambakem)  (aorist indicative ստամբակեցի)

1. to oppose, to resist, to be obstinate, to disobey, to rebel, to be insolent

Conjugation

active

infinitive		ստամբակել (stambakel)		participle	ստամբակեցեալ, ստամբակեալ (stambakecʻeal, stambakeal)
causative		—		aorist stem	ստամբակեց- (stambakecʻ-)
person		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	ստամբակեմ (stambakem)	ստամբակես (stambakes)	ստամբակէ (stambakē)	ստամբակեմք (stambakemkʻ)	ստամբակէք (stambakēkʻ)	ստամբակեն (stambaken)
	imperfect	ստամբակէի, ստամբակեի* (stambakēi, stambakei*)	ստամբակէիր, ստամբակեիր* (stambakēir, stambakeir*)	ստամբակէր (stambakēr)	ստամբակէաք, ստամբակեաք* (stambakēakʻ, stambakeakʻ*)	ստամբակէիք, ստամբակեիք* (stambakēikʻ, stambakeikʻ*)	ստամբակէին, ստամբակեին* (stambakēin, stambakein*)
	aorist	ստամբակեցի (stambakecʻi)	ստամբակեցեր (stambakecʻer)	ստամբակեաց (stambakeacʻ)	ստամբակեցաք (stambakecʻakʻ)	ստամբակեցէք, ստամբակեցիք (stambakecʻēkʻ, stambakecʻikʻ)	ստամբակեցին (stambakecʻin)
subjunctive		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	ստամբակիցեմ (stambakicʻem)	ստամբակիցես (stambakicʻes)	ստամբակիցէ (stambakicʻē)	ստամբակիցեմք (stambakicʻemkʻ)	ստամբակիցէք (stambakicʻēkʻ)	ստամբակիցեն (stambakicʻen)
	aorist	ստամբակեցից (stambakecʻicʻ)	ստամբակեսցես (stambakescʻes)	ստամբակեսցէ (stambakescʻē)	ստամբակեսցուք (stambakescʻukʻ)	ստամբակեսջիք (stambakesǰikʻ)	ստամբակեսցեն (stambakescʻen)
imperatives		—	(դու)	—	—	(դուք)	—
	imperative	—	ստամբակեա՛ (stambakeá)	—	—	ստամբակեցէ՛ք (stambakecʻḗkʻ)	—
	cohortative	—	ստամբակեսջի՛ր (stambakesǰír)	—	—	ստամբակեսջի՛ք (stambakesǰíkʻ)	—
	prohibitive	—	մի՛ ստամբակեր (mí stambaker)	—	—	մի՛ ստամբակէք (mí stambakēkʻ)	—
*rare

Descendants

• Armenian: ստամբակել (stambakel)

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “ստամբակեմ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy