اعتراف کردن
Jump to navigation
Jump to search
Persian[edit]
Verb[edit]
اعتراف کردن • (e'terâf kardan)
- to confess
Conjugation[edit]
| infinitive | اعتراف کردن (i'tirāf kardán) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| stem | present | اعتراف کن (i'tirāf kun) | ||||||
| past | اعتراف کرد (i'tirāf kard) | |||||||
| participle | present | اعتراف کننده (i'tirāf kunindá) | ||||||
| past | اعتراف کرده (i'tirāf kardá) | |||||||
| singular | plural | |||||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| indicative | aorist | اعتراف کنم (i'tirāf kúnam) |
اعتراف کنی (i'tirāf kúnī) |
اعتراف کند (i'tirāf kúnad) |
اعتراف کنیم (i'tirāf kúnēm) |
اعتراف کنید (i'tirāf kúnēd) |
اعتراف کنند (i'tirāf kúnand) | |
| present (imperfect) | اعتراف می‌کنم (i'tirāf mḗ-kunam) |
اعتراف می‌کنی (i'tirāf mḗ-kunī) |
اعتراف می‌کند (i'tirāf mḗ-kunad) |
اعتراف می‌کنیم (i'tirāf mḗ-kunēm) |
اعتراف می‌کنید (i'tirāf mḗ-kunēd) |
اعتراف می‌کنند (i'tirāf mḗ-kunand) | ||
| present progressive | دارم اعتراف می‌کنم (dā́ram i'tirāf mḗ-kunam) |
داری اعتراف می‌کنی (dā́rī i'tirāf mḗ-kunī) |
دارد اعتراف می‌کند (dā́rad i'tirāf mḗ-kunad) |
داریم اعتراف می‌کنیم (dā́rēm i'tirāf mḗ-kunēm) |
دارید اعتراف می‌کنید (dā́rēd i'tirāf mḗ-kunēd) |
دارند اعتراف می‌کنند (dā́rand i'tirāf mḗ-kunand) | ||
| present perfect | اعتراف کرده‌ام (i'tirāf kardá-am) |
اعتراف کرده‌ای (i'tirāf kardá-ī) |
اعتراف کرده است (i'tirāf kardá ast) |
اعتراف کرده‌ایم (i'tirāf kardá-ēm) |
اعتراف کرده‌اید (i'tirāf kardá-ēd) |
اعتراف کرده‌اند (i'tirāf kardá-and) | ||
| past | اعتراف کردم (i'tirāf kárdam) |
اعتراف کردی (i'tirāf kárdī) |
اعتراف کرد (i'tirāf kard) |
اعتراف کردیم (i'tirāf kárdēm) |
اعتراف کردید (i'tirāf kárdēd) |
اعتراف کردند (i'tirāf kárdand) | ||
| past (imperfect) | اعتراف می‌کردم (i'tirāf mḗ-kardam) |
اعتراف می‌کردی (i'tirāf mḗ-kardī) |
اعتراف می‌کرد (i'tirāf mḗ-kard) |
اعتراف می‌کردیم (i'tirāf mḗ-kardēm) |
اعتراف می‌کردید (i'tirāf mḗ-kardēd) |
اعتراف می‌کردند (i'tirāf mḗ-kardand) | ||
| past progressive | داشتم اعتراف می‌کردم (dā́štam i'tirāf mḗ-kardam) |
داشتی اعتراف می‌کردی (dā́štī i'tirāf mḗ-kardī) |
داشت اعتراف می‌کرد (dā́št i'tirāf mḗ-kard) |
داشتیم اعتراف می‌کردیم (dā́štēm i'tirāf mḗ-kardēm) |
داشتید اعتراف می‌کردید (dā́štēd i'tirāf mḗ-kardēd) |
داشتند اعتراف می‌کردند (dā́štand i'tirāf mḗ-kardand) | ||
| pluperfect | اعتراف کرده بودم (i'tirāf kardá bū́dam) |
اعتراف کرده بودی (i'tirāf kardá bū́dī) |
اعتراف کرده بود (i'tirāf kardá būd) |
اعتراف کرده بودیم (i'tirāf kardá bū́dēm) |
اعتراف کرده بودید (i'tirāf kardá bū́dēd) |
اعتراف کرده بودند (i'tirāf kardá bū́dand) | ||
| future | اعتراف خواهم کرد (i'tirāf xāhám kard) |
اعتراف خواهی کرد (i'tirāf xāhī́ kard) |
اعتراف خواهد کرد (i'tirāf xāhád kard) |
اعتراف خواهیم کرد (i'tirāf xāhḗm kard) |
اعتراف خواهید کرد (i'tirāf xāhḗd kard) |
اعتراف خواهند کرد (i'tirāf xāhánd kard) | ||
| subjunctive | present | اعتراف کنم (i'tirāf kunam) |
اعتراف کنی (i'tirāf kunī) |
اعتراف کند (i'tirāf kunad) |
اعتراف کنیم (i'tirāf kunēm) |
اعتراف کنید (i'tirāf kunēd) |
اعتراف کنند (i'tirāf kunand) | |
| past | اعتراف کرده باشم (i'tirāf kardá bā́šam) |
اعتراف کرده باشی (i'tirāf kardá bā́šī) |
اعتراف کرده باشد (i'tirāf kardá bā́šad) |
اعتراف کرده باشیم (i'tirāf kardá bā́šēm) |
اعتراف کرده باشید (i'tirāf kardá bā́šēd) |
اعتراف کرده باشند (i'tirāf kardá bā́šand) | ||
| imperative | اعتراف کن (i'tirāf kun) |
اعتراف کنید (i'tirāf kunēd) |
||||||
| infinitive | اعتراف کدن (ētirāf kadán) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| stem | present | اعتراف کو (ētirāf ku) | ||||||
| past | اعتراف کد (ētirāf kad) | |||||||
| participle | present | اعتراف کننده (ētirāf kunindá) | ||||||
| past | اعتراف کده (ētirāf kadá) | |||||||
| singular | plural | |||||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| indicative | aorist | اعتراف کنم (ētirāf kúnum) |
اعتراف کنی (ētirāf kúnī) |
اعتراف کنه (ētirāf kúna) |
اعتراف کنیم (ētirāf kúnēm) |
اعتراف کنین (ētirāf kúnēn) |
اعتراف کنن (ētirāf kúnan) | |
| present (imperfect) | اعتراف می‌کنم (ētirāf mḗ-kunum) |
اعتراف می‌کنی (ētirāf mḗ-kunī) |
اعتراف می‌کنه (ētirāf mḗ-kuna) |
اعتراف می‌کنیم (ētirāf mḗ-kunēm) |
اعتراف می‌کنین (ētirāf mḗ-kunēn) |
اعتراف می‌کنن (ētirāf mḗ-kunan) | ||
| present progressive | دارم اعتراف می‌کنم (dā́ram ētirāf mḗ-kunum) |
داری اعتراف می‌کنی (dā́rī ētirāf mḗ-kunī) |
داره اعتراف می‌کنه (dā́ra ētirāf mḗ-kuna) |
داریم اعتراف می‌کنیم (dā́rēm ētirāf mḗ-kunēm) |
دارین اعتراف می‌کنین (dā́rēn ētirāf mḗ-kunēn) |
دارن اعتراف می‌کنن (dā́ran ētirāf mḗ-kunan) | ||
| present perfect | اعتراف کدم (ētirāf kadám) |
اعتراف کدی (ētirāf kadī́) |
اعتراف کداست (ētirāf kadást) |
اعتراف کدیم (ētirāf kadḗm) |
اعتراف کدین (ētirāf kadḗn) |
اعتراف کدن (ētirāf kadán) | ||
| past | اعتراف کدم (ētirāf kádum) |
اعتراف کدی (ētirāf kádī) |
اعتراف کده (ētirāf kad) |
اعتراف کدیم (ētirāf kádēm) |
اعتراف کدین (ētirāf kádēn) |
اعتراف کدن (ētirāf kádan) | ||
| past (imperfect) | اعتراف می‌کدم (ētirāf mḗ-kadum) |
اعتراف می‌کدی (ētirāf mḗ-kadī) |
اعتراف می‌کده (ētirāf mḗ-kada) |
اعتراف می‌کدیم (ētirāf mḗ-kadēm) |
اعتراف می‌کدین (ētirāf mḗ-kadēn) |
اعتراف می‌کدن (ētirāf mḗ-kadan) | ||
| past progressive | داشتم اعتراف می‌کدم (dā́štam ētirāf mḗ-kadum) |
داشتی اعتراف می‌کدی (dā́štī ētirāf mḗ-kadī) |
داشته اعتراف می‌کده (dā́šta ētirāf mḗ-kada) |
داشتیم اعتراف می‌کدیم (dā́štēm ētirāf mḗ-kadēm) |
داشتین اعتراف می‌کدین (dā́štēd ētirāf mḗ-kadē) |
داشتن اعتراف می‌کدن (dā́štand ētirāf mḗ-kadan) | ||
| pluperfect | اعتراف کده بودم (ētirāf kadá bū́dum) |
اعتراف کده بودی (ētirāf kadá bū́dī) |
اعتراف کده بوده (ētirāf kadá būda) |
اعتراف کده بودیم (ētirāf kadá bū́dēm) |
اعتراف کده بودین (ētirāf kadá bū́dēn) |
اعتراف کده بودن (ētirāf kadá bū́dan) | ||
| future | اعتراف خوایم کد (ētirāf xāyyúm kad) |
اعتراف خوایی کد (ētirāf xāyyī́ kad) |
اعتراف خوایه کد (ētirāf xāyyá kad) |
اعتراف خواییم کد (ētirāf xāyyḗm kad) |
اعتراف خوایین کد (ētirāf xāyyḗn kad) |
اعتراف خواین کد (ētirāf xāyyán kad) | ||
| subjunctive | present | اعتراف کنم (ētirāf kunum) |
اعتراف کنی (ētirāf kunī) |
اعتراف کنه (ētirāf kuna) |
اعتراف کنیم (ētirāf kunēm) |
اعتراف کنین (ētirāf kunēn) |
اعتراف کنن (ētirāf kunan) | |
| past | اعتراف کده باشم (ētirāf kadá bā́šam) |
اعتراف کده باشی (ētirāf kadá bā́šī) |
اعتراف کده باشه (ētirāf kadá bā́ša) |
اعتراف کده باشیم (ētirāf kadá bā́šēm) |
اعتراف کده باشین (ētirāf kadá bā́šēn) |
اعتراف کده باشن (ētirāf kadá bā́šan) | ||
| imperative | اعتراف کو (ētirāf ku) |
اعتراف کنین (ētirāf kunēn) |
||||||
| infinitive | اعتراف کردن (e'terâf kardán) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| stem | present | اعتراف کن (e'terâf kon) | ||||||
| past | اعتراف کرد (e'terâf kard) | |||||||
| participle | present | اعتراف کننده (e'terâf konandé) | ||||||
| past | اعتراف کرده (e'terâf kardé) | |||||||
| singular | plural | |||||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| indicative | aorist | اعتراف کنم (e'terâf kónam) |
اعتراف کنی (e'terâf kóni) |
اعتراف کند (e'terâf kónad) |
اعتراف کنیم (e'terâf kónim) |
اعتراف کنید (e'terâf kónid) |
اعتراف کنند (e'terâf kónand) | |
| present (imperfect) | اعتراف می‌کنم (e'terâf mí-konam) |
اعتراف می‌کنی (e'terâf mí-koni) |
اعتراف می‌کند (e'terâf mí-konad) |
اعتراف می‌کنیم (e'terâf mí-konim) |
اعتراف می‌کنید (e'terâf mí-konid) |
اعتراف می‌کنند (e'terâf mí-konand) | ||
| present progressive | دارم اعتراف می‌کنم (dấram e'terâf mí-konam) |
داری اعتراف می‌کنی (dấri e'terâf mí-koni) |
دارد اعتراف می‌کند (dấrad e'terâf mí-konad) |
داریم اعتراف می‌کنیم (dấrim e'terâf mí-konim) |
دارید اعتراف می‌کنید (dấrid e'terâf mí-konid) |
دارند اعتراف می‌کنند (dấrand e'terâf mí-konand) | ||
| present perfect | اعتراف کرده‌ام (e'terâf kardé-am) |
اعتراف کرده‌ای (e'terâf kardé-i) |
اعتراف کرده است (e'terâf kardé ast) |
اعتراف کرده‌ایم (e'terâf kardé-im) |
اعتراف کرده‌اید (e'terâf kardé-id) |
اعتراف کرده‌اند (e'terâf kardé-and) | ||
| past | اعتراف کردم (e'terâf kárdam) |
اعتراف کردی (e'terâf kárdi) |
اعتراف کرد (e'terâf kard) |
اعتراف کردیم (e'terâf kárdim) |
اعتراف کردید (e'terâf kárdid) |
اعتراف کردند (e'terâf kárdand) | ||
| past (imperfect) | اعتراف می‌کردم (e'terâf mí-kardam) |
اعتراف می‌کردی (e'terâf mí-kardi) |
اعتراف می‌کرد (e'terâf mí-kard) |
اعتراف می‌کردیم (e'terâf mí-kardim) |
اعتراف می‌کردید (e'terâf mí-kardid) |
اعتراف می‌کردند (e'terâf mí-kardand) | ||
| past progressive | داشتم اعتراف می‌کردم (dấštam e'terâf mí-kardam) |
داشتی اعتراف می‌کردی (dấšti e'terâf mí-kardi) |
داشت اعتراف می‌کرد (dâšt e'terâf mí-kard) |
داشتیم اعتراف می‌کردیم (dấštim e'terâf mí-kardim) |
داشتید اعتراف می‌کردید (dấštid e'terâf mí-kardid) |
داشتند اعتراف می‌کردند (dấštand e'terâf mí-kardand) | ||
| pluperfect | اعتراف کرده بودم (e'terâf kardé búdam) |
اعتراف کرده بودی (e'terâf kardé búdi) |
اعتراف کرده بود (e'terâf kardé bud) |
اعتراف کرده بودیم (e'terâf kardé búdim) |
اعتراف کرده بودید (e'terâf kardé búdid) |
اعتراف کرده بودند (e'terâf kardé búdand) | ||
| future | اعتراف خواهم کرد (e'terâf xâhám kard) |
اعتراف خواهی کرد (e'terâf xâhí kard) |
اعتراف خواهد کرد (e'terâf xâhád kard) |
اعتراف خواهیم کرد (e'terâf xâhím kard) |
اعتراف خواهید کرد (e'terâf xâhíd kard) |
اعتراف خواهند کرد (e'terâf xâhánd kard) | ||
| subjunctive | present | اعتراف کنم (e'terâf konam) |
اعتراف کنی (e'terâf koni) |
اعتراف کند (e'terâf konad) |
اعتراف کنیم (e'terâf konim) |
اعتراف کنید (e'terâf konid) |
اعتراف کنند (e'terâf konand) | |
| past | اعتراف کرده باشم (e'terâf kardé bấšam) |
اعتراف کرده باشی (e'terâf kardé bấši) |
اعتراف کرده باشد (e'terâf kardé bấšad) |
اعتراف کرده باشیم (e'terâf kardé bấšim) |
اعتراف کرده باشید (e'terâf kardé bấšid) |
اعتراف کرده باشند (e'terâf kardé bấšand) | ||
| imperative | اعتراف کن (e'terâf kon) |
اعتراف کنید (e'terâf konid) |
||||||
| infinitive | اعتراف کردن (e'terâf kardán) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| stem | present | اعتراف کن (e'terâf kon) | ||||||
| past | اعتراف کرد (e'terâf kard) | |||||||
| participle | present | اعتراف کننده (e'terâf konandé) | ||||||
| past | اعتراف کرده (e'terâf kardé) | |||||||
| singular | plural | |||||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| indicative | aorist | اعتراف کنم (e'terâf kónam) |
اعتراف کنی (e'terâf kóni) |
اعتراف کنه (e'terâf kóne) |
اعتراف کنیم (e'terâf kónim) |
اعتراف کنین (e'terâf kónin) |
اعتراف کنن (e'terâf kónan) | |
| present (imperfect) | اعتراف می‌کنم (e'terâf mí-konam) |
اعتراف می‌کنی (e'terâf mí-koni) |
اعتراف می‌کنه (e'terâf mí-kone) |
اعتراف می‌کنیم (e'terâf mí-konim) |
اعتراف می‌کنین (e'terâf mí-konin) |
اعتراف می‌کنن (e'terâf mí-konan) | ||
| present progressive | دارم اعتراف می‌کنم (dấram e'terâf mí-konam) |
داری اعتراف می‌کنی (dấri e'terâf mí-koni) |
داره اعتراف می‌کنه (dấre e'terâf mí-kone) |
داریم اعتراف می‌کنیم (dấrim e'terâf mí-konim) |
دارین اعتراف می‌کنین (dấrin e'terâf mí-konin) |
دارن اعتراف می‌کنن (dấran e'terâf mí-konan) | ||
| present perfect | اعتراف کرده‌ام (e'terâf kardám) |
اعتراف کرده‌ای (e'terâf kardí) |
اعتراف کرده (e'terâf kardé) |
اعتراف کرده‌ایم (e'terâf kardím) |
اعتراف کرده‌این (e'terâf kardín) |
اعتراف کرده‌ان (e'terâf kardán) | ||
| past | اعتراف کردم (e'terâf kárdam) |
اعتراف کردی (e'terâf kárdi) |
اعتراف کرد (e'terâf kárd) |
اعتراف کردیم (e'terâf kárdim) |
اعتراف کردین (e'terâf kárdin) |
اعتراف کردن (e'terâf kárdan) | ||
| past (imperfect) | اعتراف می‌کردم (e'terâf mí-kardam) |
اعتراف می‌کردی (e'terâf mí-kardi) |
اعتراف می‌کرد (e'terâf mí-kard) |
اعتراف می‌کردیم (e'terâf mí-kardim) |
اعتراف می‌کردین (e'terâf mí-kardin) |
اعتراف می‌کردن (e'terâf mí-kardan) | ||
| past progressive | داشتم اعتراف می‌کردم (dấštam e'terâf mí-kardam) |
داشتی اعتراف می‌کردی (dấšti e'terâf mí-kardi) |
داشت اعتراف می‌کرد (dấšt e'terâf mí-kard) |
داشتیم اعتراف می‌کردیم (dấštim e'terâf mí-kardim) |
داشتین اعتراف می‌کردین (dấštin e'terâf mí-kardin) |
داشتن اعتراف می‌کردن (dấštan e'terâf mí-kardan) | ||
| pluperfect | اعتراف کرده بودم (e'terâf kardé búdam) |
اعتراف کرده بودی (e'terâf kardé búdi) |
اعتراف کرده بود (e'terâf kardé bud) |
اعتراف کرده بودیم (e'terâf kardé búdim) |
اعتراف کرده بودین (e'terâf kardé búdin) |
اعتراف کرده بودن (e'terâf kardé búdan) | ||
| subjunctive | present | اعتراف کنم (e'terâf konam) |
اعتراف کنی (e'terâf koni) |
اعتراف کنه (e'terâf kone) |
اعتراف کنیم (e'terâf konim) |
اعتراف کنین (e'terâf konin) |
اعتراف کنن (e'terâf konan) | |
| past | اعتراف کرده باشم (e'terâf kardé bấšam) |
اعتراف کرده باشی (e'terâf kardé bấši) |
اعتراف کرده باشه (e'terâf kardé bấše) |
اعتراف کرده باشیم (e'terâf kardé bấšim) |
اعتراف کرده باشین (e'terâf kardé bấšin) |
اعتراف کرده باشن (e'terâf kardé bấšan) | ||
| imperative | اعتراف کن (e'terâf kon) |
اعتراف کنین (e'terâf konin) |
||||||