افسون

Khalaj

Etymology 1

Noun

اَفسون (afsûn) (definite accusative اَفسونوُ, plural اَفسونلار)

1. Arabic spelling of afsûn (“charm”)

Declension

Declension of افسون

	singular	plural
nominative	افسون	افسونلار
genitive	افسونؽݧ	افسونلارؽݧ
dative	افسونقا	افسونلارقا
definite accusative	افسونؽ	افسونلارؽ
locative	افسونچا	افسونلارچا
ablative	افسوندا	افسونلاردا
instrumental	افسونلا	افسونلارلا
equative	افسونوارا	افسونلاروارا

Etymology 2

Noun

اَفسون (əfsûn) (definite accusative اَفسونوُ, plural اَفسونلار)

1. Arabic spelling of əfsûn (“magic spell”)

Declension

Declension of افسون

	singular	plural
nominative	افسون	افسونلار
genitive	افسونؽݧ	افسونلارؽݧ
dative	افسونقا	افسونلارقا
definite accusative	افسونؽ	افسونلارؽ
locative	افسونچا	افسونلارچا
ablative	افسوندا	افسونلاردا
instrumental	افسونلا	افسونلارلا
equative	افسونوارا	افسونلاروارا

Persian

Etymology

From Middle Persian 𐭠𐭯𐭮𐭥𐭭 (afsōn, “spell, incantation”).

Pronunciation

• (Classical Persian) IPA^(key): [ʔaf.suːn]

 

• (Dari, formal) IPA^(key): [ʔäf.suːn]

• (Dari, formal) IPA^(key): [ʔäf.suːn]
  • (Kabuli) IPA^(key): [ʔäf.suːn]
  • (Hazaragi) IPA^(key): [ʔäf.sun]

• (Iran, formal) IPA^(key): [ʔæf.suːn]

• (Tajik, formal) IPA^(key): [ʔäf.sun]

Readings
Classical reading?	afsūn
Dari reading?	afsūn
Iranian reading?	afsun
Tajik reading?	afsun

Noun

افسون • (afsun)

1. incantation
2. charm

Descendants

• → Azerbaijani: əfsun
• → Khalaj: afsûn, əfsûn
• → Malay: afsun
  • Indonesian: afsun
• → Ottoman Turkish: افسون
  • Turkish: afsun, efsun

Further reading

• Dehkhoda, Ali-Akbar (1931–) “افسون”, in Dehkhoda Dictionary Institute, editors, Dehkhoda Dictionary (in Persian), Tehran: University of Tehran Press