اوفكه
Jump to navigation
Jump to search
Ottoman Turkish[edit]
Etymology[edit]
From Proto-Turkic *öpke (“lung, anger”); cognate with Old Turkic [script needed] (öpkä), Kazakh өкпе (ökpe), Kyrgyz өпкө (öpkö), Azerbaijani öfgə, Uyghur ئۆپكە (öpke) and Tuvan өкпе (ökpe). Doublet of اویكن (öyken, “lung”).
Noun[edit]
اوفكه • (ufke, öfke)
Related terms[edit]
- اویكن (öyken)
Descendants[edit]
- Turkish: öfke
Further reading[edit]
- Kélékian, Diran (1911) “اوفكه”, in Dictionnaire turc-français[1], Constantinople: Mihran, page 193
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Ira”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[2], Vienna, column 869
- Nişanyan, Sevan (2002–) “öfke”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “اوفكه”, in A Turkish and English Lexicon[3], Constantinople: A. H. Boyajian, page 259