تعجب

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Arabic[edit]

Etymology[edit]

Root
ع ج ب (ʕ-j-b)

Verb[edit]

تَعَجَّبَ (taʕajjaba) V, non-past يَتَعَجَّبُ‎ (yataʕajjabu)

  1. to wonder (intransitive), be astonished
  2. to inspire with love

Conjugation[edit]

Noun[edit]

تَعَجُّب (taʕajjubm

  1. verbal noun of تَعَجَّبَ (taʕajjaba) (form V)
  2. astonishment

Declension[edit]

Descendants[edit]

Persian[edit]

Etymology[edit]

From Arabic تَعَجُّب (taʕajjub).

Pronunciation[edit]

 

Readings
Classical reading? ta'ajjuḇ
Dari reading? ta'ajjub
Iranian reading? ta'ajjob
Tajik reading? taʾajjub

Noun[edit]

تَعَجُّب (ta'ajjob)

  1. astonishment

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

South Levantine Arabic[edit]

Root
ع ج ب
3 terms

Etymology[edit]

From Arabic عَجَّبَ (ʕajjaba).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /tʕaʒ.ʒab/, [ɪtˈʕaʒ.ʒab], [ɪtˈʕad.d͡ʒab]
  • (file)

Verb[edit]

تعجّب (tʕajjab) V (present بتعجّب (bitʕajjab))

  1. passive of عجّب (ʕajjab): to be amazed, surprised, astonished

Conjugation[edit]

    Conjugation of تعجّب (tʕajjab)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m تعجّبت (tʕajjabt) تعجّبت (tʕajjabt) تعجّب (tʕajjab) تعجّبنا (tʕajjabna) تعجّبتو (tʕajjabtu) تعجّبو (tʕajjabu)
f تعجّبتي (tʕajjabti) تعجّبت (tʕajjabat)
present m بتعجّب (batʕajjab) بتتعجّب (btitʕajjab) بتعجّب (bitʕajjab) منتعجّب (mnitʕajjab) بتتعجّبو (btitʕajjabu) بتعجّبو (bitʕajjabu)
f بتتعجّبي (btitʕajjabi) بتتعجّب (btitʕajjab)
subjunctive m اتعجّب (atʕajjab) تتعجّب (titʕajjab) يتعجّب (yitʕajjab) نتعجّب (nitʕajjab) تتعجّبو (titʕajjabu) يتعجّبو (yitʕajjabu)
f تتعجّبي (titʕajjabi) تتعجّب (titʕajjab)
imperative m تعجّب (tʕajjab) تعجّبو (tʕajjabu)
f تعجّبي (tʕajjabi)