زين

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: رين, زین, رین, and ر ي ن

Arabic[edit]

Root
ز ي ن (z-y-n)

Verb[edit]

زَيَّنَ (zayyana) II, non-past يُزَيِّنُ‎ (yuzayyinu)

  1. to adorn, to decorate, to embellish, to ornament, to garnish
  2. to embroider, to embellish with brocade embroidery, to bedeck, to window-dress
  3. to grace
  4. to shave
  5. to put on makeup
  6. to present in a favorable light, to extol
    • 609–632 CE, Qur'an, 27:24:
      وَجَدْتُهَا وَقَوْمَهَا يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ فَهُمْ لَا يَهْتَدُونَ
      wajadtuhā waqawmahā yasjudūna li-š-šamsi min dūni l-lahi wazayyana lahumu š-šayṭānu ʔaʕmālahum faṣaddahum ʕani s-sabīli fahum lā yahtadūna
      (Sahih International) I found her and her people prostrating to the sun instead of Allah, and Satan has made their deeds pleasing to them and averted them from [His] way, so they are not guided,

Conjugation[edit]

Adjective[edit]

زَيْن (zayn)

  1. beautiful, nice, pretty, dainty, comely, handsome, graceful, gorgeous, charming, lovely, fair, radiant, well-turned, beauteous, good-looking, fine

Declension[edit]

Noun[edit]

زَيْن (zaynm (plural أَزْيَان (ʔazyān))

  1. verbal noun of زَانَ (zāna) (form I)
  2. beauty

Declension[edit]

Proper noun[edit]

زَيْن (zaynm

  1. a male given name

Declension[edit]

Iraqi Arabic[edit]

Etymology[edit]

From Arabic زَيْن (zayn).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

زين (ziyen)

  1. good; someone or something good
    الوضع كلّش زين.
    il waḍiʕ kulliš ziyen
    The situation is very good.

Synonyms[edit]

Interjection[edit]

زين (ziyen)

  1. so; Used after a pause for thought to introduce a new topic, question or story, or a new thought or question in continuation of an existing topic.
    زين هسّة شنسوي؟
    ziyen hassa šinsawwi?
    So what are we going to do now?

Moroccan Arabic[edit]

Root
ز ي ن
2 terms

Etymology 1[edit]

From Arabic زَيْن (zayn).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /zajn/, /ziːn/
  • (file)

Noun[edit]

زَيْن or زِين (zayn or zīnm

  1. beauty

Etymology 2[edit]

From Arabic زَيَّنَ (zayyana).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

زين (zayyan) II (non-past يزين (yzayyan))

  1. to adorn, to decorate, to embellish, to ornament, to garnish
Conjugation[edit]
    Conjugation of زين
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m زيّنت (zayyant) زيّنتي (zayyanti) زيّن (zayyan) زيّننا (zayyanna) زيّنتوا (zayyantu) زيّنوا (zayynu)
f زيّنت (zayynāt)
non-past m نزيّن (nzayyan) تزيّن (tzayyan) يزيّن (yzayyan) نزيّنوا (nzayynu) تزيّنوا (tzayynu) يزيّنوا (yzayynu)
f تزيّني (tzayyni) تزيّن (tzayyan)
imperative m زيّن (zayyan) زيّنوا (zayynu)
f زيّني (zayyni)

South Levantine Arabic[edit]

Root
ز ي ن
1 term

Etymology[edit]

From Arabic زَيَّنَ (zayyana).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /zaj.jan/, [ˈzej.jan]
  • (file)

Verb[edit]

زيّن (zayyan) II (present بزيّن (bizayyen))

  1. to adorn, to decorate, to embellish, to ornament, to garnish

Conjugation[edit]

    Conjugation of زيّن (zayyan)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m زيّنت (zayyant) زيّنت (zayyant) زيّن (zayyan) زيّننا (zayyanna) زيّنتو (zayyantu) زيّنو (zayyanu)
f زيّنتي (zayyanti) زيّنت (zayyanat)
present m بزيّن (bazayyen) بتزيّن (bitzayyen) بزيّن (bizayyen) منزيّن (minzayyen) بتزيّنو (bitzayynu) بزيّنو (bizayynu)
f بتزيّني (bitzayyni) بتزيّن (bitzayyen)
subjunctive m ازيّن (azayyen) تزيّن (tzayyen) يزيّن (yzayyen) نزيّن (nzayyen) تزيّنو (tzayynu) يزيّنو (yzayynu)
f تزيّني (tzayyni) تزيّن (tzayyen)
imperative m زيّن (zayyen) زيّنو (zayynu)
f زيّني (zayyni)