संयम

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hindi[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Sanskrit संयम (saṃyama).

Pronunciation[edit]

  • (Delhi Hindi) IPA(key): /sən.jəm/, [sɐ̃ɲ.jɐ̃m]

Noun[edit]

संयम (sanyamm

  1. restraint, self-control, discipline
  2. refraining, abstinence

Declension[edit]

References[edit]

Pali[edit]

Alternative forms[edit]

Noun[edit]

संयम m

  1. Devanagari script form of saṃyama (restraint)

Declension[edit]

Sanskrit[edit]

Alternative scripts[edit]

Etymology[edit]

Compound of सम्- (sam-) +‎ यम (yama).

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

संयम (saṃyama) stemm

  1. restraint, self-control, discipline
  2. refraining, abstinence

Declension[edit]

Masculine a-stem declension of संयम (saṃyama)
Singular Dual Plural
Nominative संयमः
saṃyamaḥ
संयमौ / संयमा¹
saṃyamau / saṃyamā¹
संयमाः / संयमासः¹
saṃyamāḥ / saṃyamāsaḥ¹
Vocative संयम
saṃyama
संयमौ / संयमा¹
saṃyamau / saṃyamā¹
संयमाः / संयमासः¹
saṃyamāḥ / saṃyamāsaḥ¹
Accusative संयमम्
saṃyamam
संयमौ / संयमा¹
saṃyamau / saṃyamā¹
संयमान्
saṃyamān
Instrumental संयमेन
saṃyamena
संयमाभ्याम्
saṃyamābhyām
संयमैः / संयमेभिः¹
saṃyamaiḥ / saṃyamebhiḥ¹
Dative संयमाय
saṃyamāya
संयमाभ्याम्
saṃyamābhyām
संयमेभ्यः
saṃyamebhyaḥ
Ablative संयमात्
saṃyamāt
संयमाभ्याम्
saṃyamābhyām
संयमेभ्यः
saṃyamebhyaḥ
Genitive संयमस्य
saṃyamasya
संयमयोः
saṃyamayoḥ
संयमानाम्
saṃyamānām
Locative संयमे
saṃyame
संयमयोः
saṃyamayoḥ
संयमेषु
saṃyameṣu
Notes
  • ¹Vedic